Ένας επιτυχημένος Καθηγητής Πανεπιστημίου προτείνει σε μια νεαρή φοιτήτριά του ιδιαίτερα μαθήματα, καθώς εκείνη ανησυχεί, ότι θα αποτύχει στις εξετάσεις. Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Ντέιβιντ Μάμετ γράφει την «Ολεάννα» το 1992, όπου διερευνά τα όρια των ανθρωπίνων σχέσεων και την αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας μέσω του λόγου. Η «Ολεάννα» ανέβηκε το1993 στο διεθνούς φήμης Royal Court Theatre στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Νομπέλ Χάρολντ Πίντερ. To 1994 o ίδιος ο Μάμετ μετέφερε το έργο του και στον κινηματογράφο με τον ομώνυμο τίτλο.

«Είναι ιδιαίτερης σκληρότητας και ας μην είναι σπλάτερ» λέει ο Δημήτρης Πετρόπουλος που ερμηνεύει τον ρόλο του καθηγητή. «Είναι βιαιότατο, γιατί το θέμα που θέτει δεν περιορίζεται στη συγκεκριμένη σχέση – για να μην πω ιεραρχίας ή σχέση εξουσίας- αλλά στην παιδαγωγική εν προκειμένω. Ωστόσο, αυτό μπορεί να το συναντήσεις στην οποιαδήποτε σχέση αν δεν εγκαθιδρυθεί αποδεκτός κώδικας επικοινωνίας. Λες π.χ. ωραία μέρα σήμερα, φωτεινή. Τι θα πει φωτεινή; Φωτεινή θα πει σαν άσπρη, άσπρα είναι τα φτερά του κύκνου ή το γάλα. Αν δεν εγκαθιδρυθεί ένας κώδικας, νομίζεις ότι επικοινωνείς επειδή είπες μια λέξη. Ολοι οφείλουμε να ξέρουμε πως δεν είναι αλήθεια. Οι άνθρωποι επικοινωνούν κατά προσέγγιση, αλλά όταν αθροίζονται οι προσεγγίσεις ενδέχεται να δημιουργηθούν τελείως διαφορετικοί μικρόκοσμοι. Και αυτό κατά την κρίση μου είναι το θέμα του έργου. Μπορεί κάποιος άλλος να επιλέξει έναν από τους άλλους άξονες του έργου, γιατί δεν είναι μονοθεματικό και μονοσήμαντο και να κάνει έναν άλλον άξονα κυρίαρχο. Εγώ πιστεύω ότι ο Μάμετ μάλλον αυτό θέτει κατά αρχήν».

Από την πλευρά της η Κατερίνα Παπουτσάκη που ερμηνεύει τον ρόλο της φοιτήτριας λέει ότι «Είναι ένα πολύ δύσκολο έργο, που ποτέ δεν αισθάνεσαι ότι είσαι έτοιμος να το παρουσιάσεις. Είναι από τα έργα που δεν έχουν τέλος. Φέτος ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό και να δοκιμαστώ σε κάτι άλλο. Να μιλήσω έναν ωραίο λόγο, σαν αυτόν του Ντέιβιντ Μάμετ που φημίζεται για την ιδιαίτερη γραφή του. Γράφει με έναν αυτοματισμό, γράφει όπως μιλάμε και αυτό είναι που αρέσει πολύ. Συχνά στο θέατρο προσπαθούμε να φτιάξουμε τα πράγματα μιλητά, να μιλήσει ο ένας πάνω στον άλλον ώστε να γίνουν τα πράγματα πιο φυσικά. Αυτό είναι κάτι που ο Μάμετ το έχει γράψει έτσι, το οποίο για μένα είναι μαγικό. Λατρεύω όλα του τα έργα, μου αρέσει πολύ σαν συγγραφέας και εκτιμώ τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται. Τα έργα του είναι πολύ εγκεφαλικά, μου αρέσει αυτή η διαδικασία και στην πρόβα, η διαδικασία της ανάλυσης, τι θέλει να πει, πώς θέλει να το πει, δεν είναι τα πράγματα πολύ προφανή, όπως σε κάποιο άλλο σύγχρονο έργο. Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο σαφώς έργο και αυτό το κάνει πολύ ενδιαφέρον στην ανίχνευση των καταστάσεων, των πραγμάτων και συναισθημάτων των ηρώων του».

Ταυτότητα της παράστασης

«Ολεάννα» του Ντέιβιντ Μάμετ

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά- Κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου

Επιμέλεια Κίνησης: Νατάσα Παπαμιχαήλ

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα.

Βοηθός σκηνοθέτη: Έμμα Μαυρέλη

Παίζουν: Κατερίνα Παπουτσάκη και Δημήτρης Πετρόπουλος

Θέατρο Olvio (Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ. 210-34 14.118) Σάββατο και Κυριακή στις 21.15

Τελευταία Νέα