Ομολογώ ότι έμεινα με την απορία. Τι ακριβώς είναι ο υπουργός Κουρουμπλής; Σαμουράι ή καμικάζι;

Και την απορία μου τη δημιούργησε ο ίδιος αφού σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του, συμβαίνουν ταυτοχρόνως τα εξής ενδιαφέροντα:

Πρώτον, «οι βουλευτές της κυβέρνησης είναι σαμουράι».

Δεύτερον, «οι αποστασίες τελείωσαν» –πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα φύγει άλλος από το ΠΑΣΟΚ για να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε ο ίδιος.

Τρίτον, «είμαστε όλοι μαζί, η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και η ΚΟ των ΑΝΕΛ, ομάδα αυτοκτονίας και θα πάμε έως το 2019».

Τέταρτον, «θα τις πάρουμε και τις εκλογές τότε».

Το πρόβλημα είναι προφανές.

Αν δεχτούμε τη δήλωση Κουρουμπλή Νο 1, ο Κουρουμπλής είναι σαμουράι. Αλλά αν δεχτούμε τη δήλωση Κουρουμπλή Νο 3, ο άνθρωπος είναι καμικάζι.

Τελικά τι στο καλό είναι;

Ανήκει στην τάξη των σιδηρόφρακτων ευγενών της Ιαπωνίας ή στην ομάδα αποφασισμένων αυτοχείρων των βουλευτών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;

Εχω την αίσθηση ότι μάλλον για σαμουράι ποζάρει.

Αφενός επειδή δεν είναι τρελός να αυτοκτονήσει για ένα υπουργείο Νήσων και Χερσονήσων. Αφετέρου επειδή αν το παίξει καμικάζι και καπούτ, τότε πώς θα κερδίσει τις εκλογές το 2019;

Ξέρετε κάποιον που προτίθεται να αυτοκτονεί από τώρα έως το 2019, αλλά να μείνει τελικά ζωντανός ώστε να κερδίσει τις εκλογές; Ή μήπως έχετε δει κανέναν αυτοκτονημένο να κερδίζει εκλογές;

Ομολογώ ότι δεν διαθέτω την απάντηση, αλλά ούτε ξέρω αν χρειάζεται.

Διότι αφότου στις 20 Φεβρουαρίου το Eurogroup μαζί με την ΕΡΤ αποφάσισαν «το τέλος της λιτότητας» και αφότου τελείωσαν οι Αποκριές, πολλοί συμπολίτες μας τελούν ακόμη εν ευθυμία.

Λογικό. Σκεφτείτε ότι μέσα σε δύο χρόνια μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα τελείωσε τη λιτότητα, έσκισε τα Μνημόνια, έδιωξε το ΔΝΤ, απομόνωσε τους ακραίους στην Ευρώπη και έφερε μια ανάπτυξη, που μπορεί να μοιάζει περισσότερο με ύφεση αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας.

Ευλόγως ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».

Και, μεταξύ μας, πάλι καλά που δεν γυρίζει. Αν γύριζε δεν ξέρω ποιος σαμουράι ή ποιος καμικάζι θα προλάβαινε να κάνει πρώτος χαρακίρι.

Διότι πολύ φοβούμαι ότι η συνεννόηση με τους ιάπωνες πολεμιστές στα ιαπωνικά παρουσιάζει περίπου το ίδιο πρόβλημα με την Ελλάδα στα Eurogroup.

Πρώτα δεν ξέρει τι συμφώνησε. Υστερα νομίζει ότι συμφώνησε άλλα. Μετά άλλα λέει πως συμφώνησε. Κι όταν έλθει ο λογαριασμός τα βάζει με εκείνους που είχαν καταλάβει τι συμφωνήθηκε.

Χαρακίρι, σας λέω. Χαρακίρι.