«Κολιός και κολιός απ’ το ίδιο βαρέλι». Παροιμία που περιγράφει τα αυτονόητα. Τις εκλεκτικές συγγένειες. Στην προκειμένη περίπτωση, το «βαρέλι» που συνδέει τους ανθρώπους περισσότερο ακόμη και από τις ιδεολογίες είναι οι ιδεοληψίες τους. Κληρονομικές ή καλλιεργημένες. Τα ορμέμφυτα, εξάλλου, είναι πάντα πιο δυνατά από τις διανοητικές διαδικασίες. Αυτά σκεφτόμουν καθώς διάβαζα στο χθεσινό «Πρώτο πλάνο» των «ΝΕΩΝ» για τις καταγγελίες της Ενωσης Τύπου της Μαδρίτης περί παρενοχλήσεων και απειλών κατά δημοσιογράφων από το αριστερό κόμμα της Ισπανίας, τους Podemos, και τον επικεφαλής τους Πάμπλο Ιγκλέσιας. Εκείνον που πανηγύριζε στο βάθρο μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα για την πρώτη φορά Αριστερά. Που κι αυτός λοξοκοίταξε την πρωθυπουργία της Ισπανίας αλλά όνειρο ήταν και χάθηκε. Η δημοσιογραφική ένωση κάνει λόγο για «βομβαρδισμό με μηνύματα που έχουν στόχο να υποτιμήσουν και να απαξιώσουν τη δουλειά τους ή να περιορίσουν την ελευθερία της πληροφόρησης». Και αναφέρει την ύπαρξη μηχανισμού των Podemos που έκανε επιθέσεις μέσω των σόσιαλ μίντια.
Σας θυμίζει κάτι από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Τάλε κουάλε με τον Ντόναλντ Τραμπ; Ερντογανικό άρωμα Τουρκίας; Ολα τα παραπάνω; Ανθρωποι και παρατάξεις που προέρχονται από εντελώς διαφορετική ιδεολογική κοίτη, που εντελώς διαφορετικές συγκυρίες τούς ανέδειξαν στην πολιτική επικαιρότητα ή την εξουσία αλλά τους συνδέει η άποψη ότι όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους δεν είναι απλώς εχθρός τους αλλά εχθρός της ανθρωπότητας, της ηθικής και της αλήθειας. Μην ξεχνάμε ότι στα καθ’ ημάς τα περί βοθροκάναλων μην κοιτάτε που το έκανε σουξέ ο Παύλος Πολάκης, ο Νίκος Μιχαλολιάκος το πρωτοτραγούδησε.
