Νταούλια μέχρι σήμερα δεν έχουμε βαρέσει στις αγορές για να σύρουν τον χορό. Ο ήχος του Μνημονίου που σκίζεται «με ένα άρθρο» δεν ακούστηκε ποτέ. Και απ’ ό,τι φαίνεται, η μουσική άνοιξη την οποία ευαγγελίστηκε ο Πρωθυπουργός μόλις χάθηκε κάτω από τα σταχτόμαυρα σύννεφα της ΕΛΣΤΑΤ. Ο μπρούτος λυρισμός δεν είναι το φόρτε του Μεγάρου Μαξίμου. Είναι ένα ιδίωμα ξενικό στη μεγάλη εικόνα των ατίθασων διαπραγματευτών. Το non paper έκανε «κοιλιά» ακριβώς σ’ αυτό το σημείο. Τι να υποσχεθεί ο κάθε βουλευτής στην εκλογική του περιφέρεια τώρα που η ανάπτυξη δεν ήρθε και η λιτότητα δεν τελείωσε;
Ας όψεται ο καλός ο σκηνοθέτης που, ως γνωστόν, στην αναμπουμπούλα φαίνεται. Αντί ανάπτυξης, ιδού η συνταγματική αναθεώρηση. Με πρώτο στάδιο μάλιστα τη δημόσια διαβούλευση. Ο λόγος στον πολίτη, ο οποίος καλείται να απαντήσει με ένα «ναι» ή ένα «όχι», εκτός άλλων, «εάν πιστεύει ότι πρέπει να απαγορεύεται συνταγματικά η ιδιωτικοποίηση των δικτύων παροχής και διαχείρισης ηλεκτρικού ρεύματος και νερού». Μη βιαστείτε να απαντήσετε. Εχει και bonus track: «Αν πιστεύει ότι πρέπει να κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα η απαράγραπτη αξίωση της ελληνικής πολιτείας για την επιστροφή των αρχαιοτήτων που απομακρύνθηκαν παράνομα από τη χώρα». Η καχυποψία ότι η ερώτηση εμπεριέχει την απάντηση επιστρέφεται σαν κακόβουλη στον αποστολέα…
δ’) Δημοτικά και περιφερειακά δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία
ε’) Λαϊκή ανάκληση αιρετών του α’ και β’ βαθμού Αυτοδιοίκησης. στ’) Λαϊκή ανάκληση βουλευτών ζ’) Ολα τα παραπάνω».
Καλά όλα τα παραπάνω –μια παράβλεψη μόνο: λαϊκή ανάκληση της λαϊκής ανάκλησης θα προβλέπεται;