Ο απινιδωτής, είτε είναι εξωτερικός είτε εμφυτεύεται στον θώρακα, είναι ένα απλό μηχάνημα που απελευθερώνει ηλεκτρική ενέργεια (ηλεκτροσόκ) και επαναφέρει τον άνθρωπο στη ζωή όταν σταματήσει να λειτουργεί η καρδιά ύστερα από μία θανατηφόρο αρρυθμία.
Κατά συνέπεια, εύκολα θα μπορούσε κάποιος να αναλογισθεί το γιατί δεν εμφυτεύονται σε όλους τους ανθρώπους απινιδωτές για να ξαναλειτουργήσει η καρδιά τους όταν κάποια στιγμή θα πάψει να λειτουργεί.
Είναι αναμφισβήτητο ότι οι μεγαλύτερες πολυκεντρικές μελέτες έχουν δείξει ότι η αποτελεσματικότητα του απινιδωτή είναι μεγαλύτερη από οποιοδήποτε αντιαρρυθμικό φάρμακο.
Εν τούτοις, μια μεγάλη πολυκεντρική μελέτη που παρουσιάσθηκε στο τελευταίο πανευρωπαϊκό καρδιολογικό συνέδριο έδειξε ότι όταν εμφυτεύθηκαν απινιδωτές προληπτικά σε αρρώστους με καρδιακή ανεπάρκεια, δεν αποδείχθηκε στην πράξη ότι ο απινιδωτής παρέτεινε το προσδόκιμο της επιβίωσής τους.
Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει όταν εμφυτεύεται ο απινιδωτής σε ασθενείς στις ηλικίες άνω των 75 ετών. Σε μια νέα μετανάλυση, που πρόσφατα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας (JACC) και αφορούσε ασθενείς στους οποίους είχε εμφυτευθεί απινιδωτής, η ωφελιμότητα του απινιδωτή ελαττωνόταν με την αύξηση της ηλικίας έτσι ώστε να παρουσιάζεται το φαινόμενο να μην παρατείνεται η ζωή των υπερηλίκων.
Τα αποτελέσματα των συγκεκριμένων μελετών δεν υποδηλώνουν κατά ανάγκη ότι ο απινιδωτής είναι άχρηστος και δεν πρέπει να εμφυτεύεται. Αντίθετα, υποδηλώνουν ότι οι άρρωστοι πρέπει να μελετώνται εμπεριστατωμένα για να διαπιστωθεί σε ποιους θα είναι ωφέλιμος. Οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια που παρουσιάζουν θανατηφόρες αρρυθμίες είναι αυτοί που αναμφισβήτητα θα ωφεληθούν. Αυτοί που δεν παρουσιάζουν θανατηφόρες αρρυθμίες δεν θα ωφεληθούν. Ετσι, εάν στο σύνολό τους αθροισθούν όλοι οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια φαίνεται ότι δεν ωφελούνται σημαντικά από την εμφύτευση του απινιδωτή.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ασθενείς της προχωρημένης ηλικίας οι οποίοι κινδυνεύουν από άλλες σοβαρές παθήσεις και έχουν περιορισμένο προσδόκιμο επιβίωσης (π.χ. καρκίνο, εγκεφαλικά κ.λπ.). Εάν σε αυτούς εμφυτευθεί απινιδωτής φαίνεται να μην παρατείνει τη ζωή τους γιατί απλούστατα χάνονται από τις σοβαρές παθήσεις που πάσχουν. Αντίθετα, εάν οι υπερήλικοι βρίσκονται σε καλή βιολογική κατάσταση και αντιμετωπίζουν σαν θέμα μόνο το πρόβλημα θανατηφόρων αρρυθμιών αυτοί αναμφισβήτητα θα ωφεληθούν.
Το άρθρο σύνταξης του επιστημονικού περιοδικού που δημοσιεύει τη συγκεκριμένη μελέτη προτείνει αναθεώρηση των κατευθυντηρίων οδηγιών με εξειδικεύσεις προκειμένου οι εμφυτευόμενοι απινιδωτές να είναι και αποτελεσματικοί και χρήσιμοι.
