Τρεις ρόλοι για έναν ηθοποιό

Συναντάει τον Μάνο Καρατζογιάννη για δεύτερη φορά πάνω στη σκηνή. Αυτή τη φορά στο Bios για την παράσταση «Diktat» του Ενζό Κορμάν. Η πρώτη παρουσίαση ήταν τον περασμένο Οκτώβριο στο Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου «Γαλλικό θέατρο à la grecque» στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. «Είναι ένα διαμαντάκι, κατά τη γνώμη μου» λέει ο Μάξιμος Μουμούρης, ο οποίος αυτή την εποχή εμφανίζεται επίσης στη «Μεγάλη Χίμαιρα» στο θέατρο Πορεία και στη «Νίκη» στον Ελληνικό Κόσμο. «Οπως και η “Νίκη” του Χρήστου Χωμενίδη, και αυτό το έργο μιλάει για εμφυλίους και για τον διχασμό. Ο Κορμάν βάζει δύο ετεροθαλή αδέλφια να παίρνουν ο καθένας τον δρόμο του και να συναντιούνται έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια, ύστερα από έναν καταστροφικό πόλεμο, από δύο αντίπερα όχθες ενός ποταμού. Ο ένας λίγο πριν υπουργοποιηθεί σε μια κυβέρνηση η οποία έχει έρθει για να εξισορροπήσει μια μεταπολεμική κατάσταση και ο άλλος αδελφός είναι αυτός που ζούσε στην παρανομία, εκτοπίστηκε, πάλεψε και έζησε τη φρίκη του πολέμου από άλλο σημείο. Ουσιαστικά ο συγγραφέας μιλάει για την ετερότητα. Εχει μια φράση που, νομίζω, περικλείει αρκετά την ουσία του έργου. Κάπου λέει ο Πιετ που ερμηνεύω ότι “δεν μπορείς έναν αυτουργό να τον ονομάσεις δολοφόνο, γιατί είναι σαν να του αποδίδεις μια ιδιότητα που τον καταδικάζει να είναι εγκληματίας”. Είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Θέλω να πω, αν κάποιος σκοτώσει μία φορά, δεν μπορείς να του φορέσεις την ταμπέλα του δολοφόνου, πρέπει να αντιληφθείς γιατί έκανε αυτή την πράξη, γιατί έκανε έναν φόνο και ίσως και εκείνος να βρει το κοινωνικό πεδίο ελεύθερο να συγχωρήσει τον εαυτό του και να προχωρήσει. Να αλλάξει. Είναι πολύ σημαντικό να ακούσεις τον άλλον και να καταλάβεις τις προθέσεις του και τους λόγους που έπραξε κάτι, χωρίς να τον κρίνεις πριν».