Από χθες κλαίω. Κλαίω επειδή η Βουλή ψήφισε να επιστραφεί τελικά στους «υπερθεματιστές» η πρώτη δόση από εκείνο το καλαμπούρι που είχε στήσει ο υπουργός Παππάς για τις τηλεοπτικές άδειες.
Και κλαίω επειδή θυμήθηκα (μνήμη, ε;) την αξέχαστη κυβερνητική εκπρόσωπο Γεροβασίλη και το βράδυ της αποφράδας 26ης Οκτωβρίου, όταν τους πήρε και τους σήκωσε το ΣτΕ.
Δήλωνε λοιπόν θυμωμένη και συγκινημένη η αξέχαστη πως «η επιστροφή τής ήδη καταβληθείσας πρώτης δόσης στέλνει 15.000 παιδιά εκτός παιδικών σταθμών και εμποδίζει την πρόσληψη 4.000 νοσηλευτών».
Πράγμα που δεν εμπόδισε την «πρώτη φορά Αριστερά» της «πρώτη φορά Γεροβασίλη» του «πρώτη φορά Παππά» να επιστρέψει χθες τα λεφτά και να στείλει τα 15.000 παιδάκια στους πέντε δρόμους –για να μην πω για τους αδιόριστους νοσηλευτές…
Χωρίς μια λέξη συμπόνιας. Χωρίς ένα δάκρυ. Με τι καρδιά; Μόνος μου έμεινα να κλαίω για τα παιδάκια.
Βεβαίως η (τότε) θυμωμένη και συγκινημένη αξέχαστη είχε διαβεβαιώσει ότι «τίποτα δεν θα εμποδίσει τη βούληση της κυβέρνησης να βάλει τάξη».
Κι ότι «τη Δευτέρα η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή σχέδιο νόμου που προβλέπει την έκδοση βεβαιώσεων λειτουργίας των ιδιωτικών σταθμών μέχρις ότου χορηγηθούν οι πρώτες νόμιμες τηλεοπτικές άδειες με βάση τον νόμο Παππά».
Αλλά μετά ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα τηλεφώνημα.
Από τις 26 Οκτωβρίου πέρασαν 19 Δευτέρες και πάμε αισίως για την εικοστή, αλλά το σχέδιο νόμου που θα ερχόταν μάλλον βρίσκεται εκεί που βρίσκεται κι ο νόμος Παππά –μη με ρωτήσετε περισσότερες λεπτομέρειες, σεμνύνομαι…
Αποτέλεσμα; Από σήμερα δεκαπέντε χιλιάδες παιδάκια κυκλοφορούν αδέσποτα.
Και ερωτώ την «πρώτη φορά Αριστερά» –διότι τελευταία δεν έχει πάρει το μάτι μου την «πρώτη φορά Γεροβασίλη».
Τι θα τα κάνετε, βρε αφιλότιμοι, τα παιδάκια; Θα τα αφήσετε στο κρύο και στο λιοπύρι;
Θα τα κάνει ο Τσακνής παρουσιαστές στην ΕΡΤ να φωνάζει ο Ξυδάκης; Θα τα προσλάβει στο Κέντρο Σταύρος Νιάρχος ο Κιμούλης;
Διότι αν είναι να περιμενουν την ανάπτυξη που έφερε ο Πρωθυπουργός για να βρουν έναν παιδικό σταθμό να βάλουν το κεφάλι τους, πολύ φοβάμαι ότι μάλλον θα το προφτάσουν τα εγγόνια τους.
Αλλά επειδή (όπως λέει κι ο Τζανακόπουλος) η κριτική πρέπει να είναι εποικοδομητική, προτείνω τη λύση: να φτιάξει άλλον έναν νόμο ο υπουργός, να κάνει άλλον έναν διαγωνισμό, να πάρει άλλη μια πρώτη δόση, να βολευτούν τα παιδάκια και μετά βλέπουμε.
Και ποιοι θα πάρουν μέρος στον διαγωνισμό;
Σιγά το πρόβλημα. Στην Ελλάδα από κορόιδα άλλο τίποτα. Το Ινστιτούτο Φλωρεντίας να είναι καλά!
