Αναζήτηση
Εχει ήχο αναμονής στο τηλέφωνο το «The one I love» των R.E.M., του αγαπημένου του συγκροτήματος, μαζί με τους Rock Rainbow, Rolling Stones, Pink Floyd, Doors κ.ά. Είναι ροκάς αλλά αναζητά τις δικές του στιγμές και σε διαφορετικά είδη. Αυτός ο ανήσυχος τύπος –και πολύ καλός ακροατής –είναι ένας πολύ γερός πυλώνας της ελληνικής μουσικής παραγωγής με χιλιάδες τραγούδια, δίσκους και επιτυχίες στο ενεργητικό του. Στο όνομα του Ηλία Φιλίππου πίνουν νερό αρκετοί ερμηνευτές, ιδιαίτερα της νέας γενιάς.
Ο Ηλίας Φιλίππου, λένε αυτοί που τον ξέρουν καλά και δη εκείνοι που έχουν ευεργετηθεί, είναι γενναιόδωρος με τους νέους καλλιτέχνες, γνήσιος και συνειδητοποιημένος επαγγελματίας. Εχει παιδεία και αισθητική που προσπαθεί να μην τη θυσιάζει όταν καλείται να γράψει κατά παραγγελία. Διαθέτει απόλυτη γνώση του τι πρέπει να κάνει όταν καλείται από τον επιχειρηματία του νυχτερινού κέντρου να γράψει τραγούδια για το πρώτο όνομα που φιλοξενεί εκείνη τη σεζόν στην πίστα του. Ωστόσο ο γνωστός δημιουργός προσπαθεί να αφήνει τραγούδια που θα αντέξουν στον χρόνο. Η στιχουργική δημιουργία του όμως κάμποσες φορές έχει καταφέρει να βρει έρεισμα και σε εκείνους που δεν είναι στα ακούσματά τους το λαϊκό ή το εμπορικό ρεπερτόριο (μην μπλέξουμε με τους όρους). Το τραγούδι «Φεύγοντας» που έγραψε ο Ηλίας Φιλίππου το 1996 για να το ερμηνεύσει ο αγαπημένος του Πασχάλης Τερζής –τον οποίο θεωρεί τη μεγαλύτερη λαϊκή φωνή –όταν κυκλοφόρησε πούλησε περισσότερα από 200.000 αντίτυπα. Ομως το νούμερο δεν αποτυπώνει την επιτυχία αφού το τραγούδι γνώρισε πάμπολλες επανεκτελέσεις, που αν επιχειρήσει κάποιος να τις αθροίσει θα χαθεί! Οσοι ξέρουν τους όρους και τις συνθήκες της αγοράς, είναι σε θέση να αντιληφθούν την τόλμη του εν λόγω ζεϊμπέκικου, βγαλμένου θαρρείς από την εποχή του ’50, με καθαρό στίχο λαϊκό. Ηταν μια απάντηση στο ποπ λαϊκό που μεσουρανούσε όταν γράφτηκε. Ισως είναι ένας λόγος γιατί αυτό το τραγούδι βρίσκει τον χώρο του ακόμη και στους μη μυημένους και θαυμαστές του είδους!
Η εμπορική του επιτυχία είναι εναγκαλισμένη με τον σεβασμό και την εκτίμηση που έχουν για τον Ηλία Φιλίππου οι άνθρωποι του σιναφιού όπως θα έλεγε ο ίδιος. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αναφερθεί κάποιος στο όνομά του. Ομως τις τελευταίες ημέρες η επικαιρότητα σχεδόν το επέβαλε. Στις 20 Φεβρουαρίου η Ελληνική Εταιρεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας έστειλε ανακοίνωση με την οποία –εκτός από την αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου –πρότεινε και ως πρόεδρο του Διοικητικού της Συμβουλίου τον Ηλία Φιλίππου. Ο καλλιτεχνικός κόσμος υποδέχθηκε την είδηση με θέρμη, ακόμη και εκείνοι οι οποίοι είναι προσανατολισμένοι σε λύσεις πιο ριζοσπαστικές σε σχέση με το πώς θα διαλυθούν τα πυκνά σύννεφα του οικονομικού σκανδάλου που σκιάζουν την ΑΕΠΙ. Ο καταξιωμένος στιχουργός χαίρει καθολικής αποδοχής και εκτίμησης από τον κόσμο της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας –στον βαθμό που υπάρχει.
Τις επόμενες ημέρες θα καταγραφεί η απάντησή του. Και αυτή θα εξαρτηθεί από τις εγγυήσεις που έχει ζητήσει από την Πολιτεία. Μια από αυτές είναι η συνέχιση της λειτουργίας του φορέα κάτω από νέες συνθήκες (π.χ. το νέο ΔΣ να συγκροτείται και από δημιουργούς καθώς και να δημιουργηθεί Ελεγκτική Επιτροπή).
Ολοι μιλούν για έναν άνθρωπο που έχει καθαρή χειρονομία απέναντι στην τέχνη του και σε εκείνους με τους οποίους συνεργάζεται. Το 1975 άκουσε για πρώτη φορά να τραγουδά στίχους του η σπουδαία Τζένη Βάνου στον δίσκο «Αγάπη σημαίνει θυσία». Από εκείνο το σημείο της στιχουργικής του μέχρι σήμερα έχει γράψει 5.600 τραγούδια και έχει συνεργαστεί με 370 τραγουδιστές. Το όνομα του Ηλία Φιλίππου συνδέθηκε με τη δισκογραφική πορεία μεγάλων ονομάτων: από τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Μανώλη Αγγελόπουλο, τον Γιάννη Πάριο, τον Αντώνη Καλογιάννη και τον Τόλη Βοσκόπουλο, μέχρι την Αννα Βίσση, τον Θέμη Αδαμαντίδη, τον Αντώνη Ρέμο, τον Βασίλη Καρρά, τον Πασχάλη Τερζή.
Γεννήθηκε στον Πειραιά, το πατρικό του σπίτι είναι πίσω από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Ο πατέρας του ήταν εκτελωνιστής και όταν τα γραφεία της εταιρείας του μεταφέρθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, μετακόμισαν στην Πλατεία Αμερικής. Ανέμελα και οικονομικά άνετα ήταν τα παιδικά του χρόνια. Ομως η ανάγκη του Ηλία Φιλίππου για ανεξάρτητη ζωή τον κινητοποίησε να αναζητήσει τρόπους βιοπορισμού. Ηταν τυχερός που εντόπισε το ταλέντο του στη στιχουργική και άρχισε να βγάζει χρήματα του πριν ακόμη εισαχθεί στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πήρε το πτυχίο του και έφυγε για τη Σόφια να σπουδάσει Κοινωνιολογία. Η επιστροφή του στην Ελλάδα θα μπορούσε να είχε μια εξέλιξη που θα συνοψίζει τις σπουδές του: διορισμός στη Μέση Εκπαίδευση ως φιλόλογος ή ιδιοκτησία φροντιστηρίου. Θα ήταν ασφαλής λύση την εποχή της μεταπολίτευσης, σε ένα δύσκολο πολιτικά και οικονομικά περιβάλλον.
Εκείνοι που τον συναναστρέφονται –κυρίως φίλοι που διατηρεί από την παιδική του ηλικία –ξέρουν ότι ο Ηλίας Φιλίππου δεν θεωρεί τον εαυτό του σπουδαίο ποιητή. Τον έχουν ακούσει πολλές φορές να λέει: «Κάνω μια δουλειά και προσπαθώ να την κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα». Ξέρει τι οφείλει να κάνει όταν η έμπνευσή του πρέπει να κινηθεί γύρω από τη θλίψη. Αυτό το συναίσθημα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του μουσικού οικοδομήματος της νυχτερινής διασκέδασης. Και με αυτό δεν παίζει κανείς!
