Τραμπουκισμός ή οξυγόνο; Τι είναι τελικά οι αυθόρμητες αντιδράσεις των πολιτών απέναντι στην εξουσία και την Αστυνομία; Ποιος είχε δίκιο εν τη ρύμη του λόγου του; Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου, που υπέδειξε τις «τραμπουκικές συμπεριφορές κάποιων αγροτών», ή ο Πρωθυπουργός που παρομοίασε τα κοινωνικά κινήματα με το «οξυγόνο»;
Μοιάζει παράδοξο, αλλά έχουν δίκιο και οι δύο. Ο καθείς με τον τρόπο του. Ο υπουργός βρίσκεται σε θέση άμυνας απέναντι στις διεκδικήσεις των αγροτών της Κρήτης. Είναι ένας από τους αξιωματούχους που συμμετείχαν στη φαντασίωση της «αειφόρου ανάπτυξης» και του τεχνητού παραδείσου όπου συνέρρεαν επιδόματα και ενισχύσεις. Ως συριζαίος υπουργός νιώθει εγκλωβισμένος μεταξύ της λιτότητας που δεν τελειώνει και της ανάπτυξης που δεν έρχεται. Η ορολογία που χρησιμοποιεί είναι το σύμπτωμα μιας βαθύτερης σύγχυσης.
Ο Πρωθυπουργός, από την άλλη, έχει ανάγκη από το οξυγόνο του κινηματισμού. Χρειάζεται μια χειρονομία ακόμη για να ξανασυνδεθεί με τις μάζες που τον εξέθρεψαν, την ώρα που εκείνος εξέθρεφε τις αυταπάτες τους. Ο δικός του όρος ακούστηκε την ίδια ημέρα που αγρότες έσπαγαν τις κλούβες των ΜΑΤ και πολίτες της Θεσσαλονίκης διαμαρτύρονταν μπροστά του για το βιοτικό τους επίπεδο. Ενα επικοινωνιακό αντίδωρο ήταν η δήλωση του Πρωθυπουργού. Και μια ευκαιρία να ξαναβαπτιστεί ως «αντιεξουσιαστής στην εξουσία».
Θυμήθηκε το οξυγόνο, χωρίς το οποίο δεν μπορούσε να υπάρξει καύση του «παλαιού συστήματος». Το οξυγόνο χάρη στο οποίο το κίνημα «δεν πληρώνω» επέβαλε την ημερήσια διάταξη της βίας, οι μπαχαλάκηδες έκοψαν τέσσερα χρόνια ζωής από το αθηναϊκό κέντρο και πάσης φύσεως γυρολόγοι έπιαναν κομματικά πόστα εξαργυρώνοντας την πίστη τους στην «αριστερή ελπίδα». Οι πληγές είναι ανοιχτές στο μέτωπο της κοινωνικής βίας, η οποία την τελευταία οκταετία βρήκε οξυγόνο στη δεξαμενή των «κοινωνικών κινημάτων». Αυτό που ξέχασε να πει ο Πρωθυπουργός είναι ότι στην τέλεια καύση με περίσσεια οξυγόνου παράγεται απαραιτήτως και διοξείδιο του άνθρακα. Οι αναθυμιάσεις ενίοτε είναι εξαιρετικά δυσάρεστες. Εως και επικίνδυνες.