Αν το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο το μαζών κατά Ντμίτρι Σοστακόβιτς τότε η πολιτική είναι το ήμισυ του ζευγαριού στο τάνγκο με τον λαό.
Για τα τετράγωνα μυαλά πολιτική και ποδόσφαιρο αποτελούν τα δύο μέρη μιας μαθηματικής ισότητας. Για να είμαστε πιο ακριβείς με τους όρους, αποτελούν τα μέρη μιας μαθηματικής ταυτότητας. Η ισότητα ισχύει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Το ποδόσφαιρο είναι η κλωνοποίηση της πολιτικής. Λες και εφευρέθηκε για να βγάζει γλώσσα στους εκπροσώπους της τελευταίας, υπενθυμίζοντας τα λάθη τους μέσα από τις ιστορίες που παράγει.
Οι κανόνες του ποδοσφαίρου είναι οι ίδιοι με αυτούς της πολιτικής. Το μόνο που διαφέρει είναι το μέγεθος του χρόνου μέσα στον οποίον κινούνται. Ενα λεπτό στο ποδόσφαιρο μπορεί να είναι μία συμπυκνωμένη τετραετία στην πολιτική.
Για τους κακεντρεχείς η Λέστερ φέρει τη σφραγίδα του σημερινού πολιτικού γίγνεσθαι εν Ελλάδι. Μιας ομάδας που η θέση της είναι στα υπόγεια του αγγλικού ποδοσφαίρου με μόνιμο άγχος τη συμμετοχή της στην Πρέμιερ Λιγκ.
Οταν κάποτε το ποδοσφαιρικό σύμπαν συνωμότησε, η Λέστερ άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, ανέβηκε στο άρμα της εξουσίας και πρόβαλε το ηθικό της πλεονέκτημα έναντι των πλούσιων και ισχυρών αντιπάλων της.
Μέσα στην παραζάλη, ο μικρός αγγλικός σύλλογος δεν κατάφερε να διαχειριστεί σωστά τη δύναμη που απέκτησε. Τα μέλη του, οι ποδοσφαιριστές, μεταμορφώθηκαν σε φίδια όταν αντιλήφθηκαν πως ο ηγέτης τους Κλάουντιο Ρανιέρι καρπωνόταν όλη τη δόξα στις καλές ημέρες και μοίραζε ισόποσα την κριτική στις κακές, οι οποίες ήρθαν πιο σύντομα απ’ ό,τι είχαν υπολογίσει.
Η Λέστερ ξεκίνησε με μεγάλη ταχύτητα το ταξίδι της επιστροφής εκεί όπου ιστορικά ανήκει αλλά, όπως συμβαίνει πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, ο ηγέτης της ζούσε πια μέσα στη φρεναπάτη της ποδοσφαιρικής αθανασίας. Οταν τελικά ένιωσε το δάγκωμα, η μόνη του αντίδραση ήταν οι επιθανάτιοι σπασμοί.
Κάποιοι βέβαια αντιτείνουν πως υπάρχει και η ιστορία της Μπαρτσελόνα με την Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ποιον σκέφτονται για τον ρόλο της γαλλικής ομάδας.