«Εμείς στην κυβέρνηση είμαστε ομάδα αυτοκτονίας», δήλωσε περήφανα υπουργός, «είμαστε σαμουράι και θα πάμε ώς το 2019». Καταρχήν μάλλον θα έμπλεξε τους σαμουράι με τους καμικάζι, ενώ κάποια μέλη της κυβέρνησης (μη λέμε ονόματα) δεν θυμίζουν ούτε το ένα ούτε το άλλο –κάποιος κακόβουλος θα έλεγε πως μάλλον παραπέμπουν σε αποσυρμένους αθλητές του σούμο.
Δεν πειράζει, εδώ έχουν μπερδευτεί από καιρό η Μυτιλήνη με τη Λέσβο, για μια Ιαπωνία θα κάνουμε έτσι και την πιθανή σύγχυση μεταξύ σούσι και μούσι, μεταξύ των όρων σαμουράι και χαμουράι, που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν και το τραγικό δίλημμα: Χαμουραμπί or not to be;
Τι σχέση έχουν οι γκέι με τις γκέισες; Μπερδεμένα πράγματα. Ας πούμε: αυτό που συμβαίνει είναι διαπραγμάτευση ή μακριά γαϊδούρα; Δύσκολη απάντηση και πιο δύσκολη η ερώτηση: Τι είδε και τι βλέπει ο Γιαπωνέζος;
Μετά τη μεγάλη επιτυχία στο θέμα των καναλιών, στο Συνταξιοδοτικό που έφτιαξε ο κ. Κατρούγκαλος μετατρέποντας σε καμικάζι τους γέροντες συνταξιούχους, μετά τη μεγάλη επιτυχία με τους πρόσφυγες, με τα μπλοκάκια, με το Εκκλησιαστικό, με την ανάπτυξη, με ό,τι και να θυμηθείς, είναι αλήθεια ότι η όλη κατάσταση υπαινίσσεται όχι κυβέρνηση, αλλά λαό αυτοκτονίας, στην οποία τον σέρνουν χωρίς τη θέλησή του, τουλάχιστον με βάση τις δημοσκοπήσεις του Μαραντζίδη, του οποίου οι φιλίστορες επιδοτούμενοι νεολαίοι του κόμματος θα αρνούνται μάλλον να διαβάσουν τα βιβλία, εφόσον δεν έχει μια προτηγανισμένη αριστερή ανάγνωση της Ιστορίας.
Κι όποιος πει πως η Ιστορία δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά κάνει λάθος –αρκεί να διαβάσει Κορδάτο και Ψυρούκη (μην πω και άλλους είκοσι) για να καταλάβει πως μπλέκονται εύκολα οι σαμουράι με τους χαμουράι και τους σογκούν που τα βραχιόλια τους βροντούν.
Το είπε και ο Χαρίλαος με τη θυμοσοφία του κάποτε: Οι πεθαμένοι χρησιμοποιούνται για να χειραγωγηθούν οι ζωντανοί. Δεν υπάρχει Ιστορία παρά μόνο προπαγάνδα –ή όπως το διατύπωσε ο Νίτσε: «Το γεγονός δεν υπάρχει παρά μόνο οι ερμηνείες του». Προηγήθηκε, πολλούς αιώνες πριν, ο σοφιστής Πρωταγόρας που έκανε, από τότε, την πιο επαναστατική δήλωση: «Ολα είναι υποκειμενικά». Ξαναδιαβάστε τις δημηγορίες του Θουκυδίδη για να γίνει κατανοητό ποιος ο λόγος να χρηματοδοτούνται με 25.000 ευρώ κομματικές νεολαίες για να προτηγανίζουν την Ιστορία κατά βούληση και να αποδεικνύουν με την έμμισθη μέθοδο των τριών (διαφόρων τριών) γιατί είχαν κάποιοι δίκιο ακόμα και για την αποχή απ’ τις εκλογές του ’46. Αμα θες, όλοι έχουν δίκιο –κατά πώς βολεύει. Αναδρομικά, μέχρι κι ο γάιδαρος πετάει και γίνεται ελικόπτερο Σούπερ Πούμα –εξαρτάται απ’ την σκοπιμότητα και το μέγεθος των αφτιών.
Πάντως, από τα αδιάκοπα ψέματα που λένε τώρα κάθε μέρα, μπορεί κανείς να καταλάβει τι ψεύδη μας έχουν πει για τον Εμφύλιο. «Γιγαντιαίες ψευτιές» που θα έλεγε και ο Αλεξανδρινός –και θα συνεχίσουνε να λένε, εφόσον η αλήθεια είναι λαστέξ Πειραϊκής Πατραϊκής, πτυσσόμενη, και συνήθως «μελέτη της Ιστορίας», τουλάχιστον από ιδεοληπτικούς, σημαίνει αναδρομική νοηματοδότησή της κατά βούληση. Πλήρης στρέβλωση. Εδώ, στους λαμπρούς καιρούς της Σοβιετίας επινόησαν μέχρι και «μαρξιστικά μαθηματικά» και «λενινιστική αστρονομία» –άσχετα αν οι αρχαίοι Ελληνες, έκτοτε κιόλας, μίλησαν για την αυτονομία του αριθμού. Αν όμως ρωτήσεις τον κυρ Φώτη, θα σου πει ότι πάντα ο αριθμός έχει «ταξικό πρόσημο». Αλλοτε σαμουράι, άλλοτε χαμουράι. Τη μέρα ναύτης, τη νύχτα καντηλανάφτης.
Βέβαια η Ιστορία υπάρχει. Οχι ως απόλυτη επιστήμη, αλλά οπωσδήποτε είναι πιο κοντά στην αλήθεια οι μετριοπαθείς και οι όσο γίνεται πιο απροκατάληπτοι ιστορικοί, που καταθέτουν στοιχεία και αποδείξεις και δεν κάνουν ιδεολογία και προσηλυτισμό. Υπάρχουν τα τελευταία χρόνια μερικοί τέτοιοι, νεότεροι, όπως ο κ. Μαραντζίδης, ο κ. Καλύβας, ο κ. Δάγκας και αρκετοί άλλοι εξίσου σημαντικοί που πασχίζουν, πέρα από τις ένθεν κακείθεν προκαταλήψεις, να πλησιάσουν την αλήθεια. Ε, αυτούς αρνούνται ακόμα και να τους διαβάσουν κάποιοι που θέλουν να επιβάλουν προκάτ ψεύδη, όπως το ότι το Κατίν δεν υπήρξε ποτέ και πως τα δέκα εκατομμύρια Ουκρανοί δεν εξοντώθηκαν με το Γκολοντομόρ, αλλά επειδή τα πήραν στο Ου-κρανίο. Χαμουράι και εκείνοι.
Είναι κι εκείνοι σαν την ανάπτυξη, με μείωση του ΑΕΠ. Αύξηση διά της μειώσεως. Αυξομείωση. Οπισθογεμές μπροστογέμισμα. Δειλαιογενναίοι δουλοπρίγκιπες. Παράλληλο πρόγραμμα. Εντιμος συμβιβασμός. Εθνολαϊκισμός. Αίμα – τιμή – συμβιβασμοί. Εξάλλου, οι λέξεις και η απειρότητα της ελληνικής γλώσσας γιατί υπάρχουν; Πού γεννήθηκε η σοφιστική –ιδίως η δεύτερη; Ασπρα μούρα – μαύρα μούρα. Χαμουράι. Καμμένος, Κάμενεφ, Καμμένα Βούρλα, Καψόχωρα Χαλκιδικής. Καψόχωρα σκέτο.
Και συνήθως οι σαμουράι τρώνε το ξύλο απ’ τους κρητικούς αγρότες, κι όχι οι δύστυχοι των ΜΑΤ, που εν προκειμένω ήταν οι πραγματικοί σαμουράι. Αλλά εδώ οι δήθεν καμικάζι έβαλαν μπροστά τους αστυνομικούς, ενώ οι ίδιοι κρύβονταν και μιλούσαν για «τραμπουκισμούς» τους οποίους όλα τα προηγούμενα χρόνια υποδαύλιζαν και στήριζαν –πώς άραγε θα μελετήσει αυτό το ιστορικό γεγονός η επιδοτούμενη νεολαία; Πριν οι αγρότες είχαν δίκιο και τώρα έχουν άδικο; Εδώ υπάρχει ταξική προσέγγιση; Δύσκολο ερώτημα, αλλά η επιδότηση δίνει όποια απάντηση συμφέρει. Τη μια Τόκιο, την άλλη επιτόκιο. Τη μια Κιάτο, την άλλη Κιότο. Κατά περίπτωση.
Εύκολο, επομένως, να παρενδύεσαι σαμουράι τις Απόκριες. Αλλά στην πολιτική ανέκαθεν –ως αποδείχτηκε άλλη μια φορά προχθές, με τους κρητικούς αγρότες και με διαφορά μιας μέρας από τις δηλώσεις του υπουργού –είναι ορατό, είτε εδώ είτε στην Ιαπωνία είτε στην Αυστραλία, κυρίως, να διακρίνεις γρήγορα έναν κάγκουρα που έχει μεταμφιεστεί σε ταξικό καγκουρό.
