Για τους περισσότερους η προαγωγή του Βασίλη Βούζα σε θέση πρώτου προπονητή (έστω υπηρεσιακού) στον Ολυμπιακού συνιστά μεγάλη έκπληξη. Για τους παροικούντες όμως τον Ρέντη, εκεί όπου εδρεύουν οι εγκαταστάσεις της ομάδας, ήταν απλά η ανταμοιβή για κάποιον που μόχθησε και πάσχισε πολύ την τελευταία διετία.

Ποιος, όμως, είναι ο αληθινός Βούζας; Από πού κρατά η σκούφια του και τι πρεσβεύει στο τεχνικό κομμάτι; Γιατί ναι μεν τα φώτα έπεσαν στην τελευταία δεκαετία και δη στην αρχή της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας ως κόουτς του Χαϊδαρίου, ωστόσο υπάρχει και άλλο πακέτο με άκρως ενδιαφέρον αμπαλάζ.

Καλοκαίρι του 2002: ο νεαρός (τότε) προπονητής έχει πάρει το δίπλωμά του στα ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο και, όπως είναι εύλογο, αναζητεί πρώτη δουλειά. Αρκείται σε ακαδημίες μέχρι που του χτυπά την πόρτα το Μοσχάτο. Ναι, μια ομάδα με ιστορία μεν, αλλά με διαδρομή κυρίως στην άγονη γραμμή των πειραϊκών πρωταθλημάτων. Ο Βούζας έπιασε το τιμόνι, το κράτησε γερά είναι αλήθεια και στο φινάλε της περιόδου έχασε την άνοδο στα μπαράζ και το δυνατό τότε Κερατσίνι κυριάρχησε. Νωρίτερα, την άνοιξη είχε στεφθεί κυπελλούχος. «Εστελνε όλους τους ποδοσφαιριστές για εργομετρικά, κάναμε αιματολογικές εξετάσεις, έφερε τα λεγόμενα αλεξίπτωτα για αναερόβια προπόνηση και έβαλε στην καθημερινότητά μας λάστιχα. Κάτι πρωτόγνωρο για μας σε τόσο χαμηλή κατηγορία», θυμάται στέλεχος του Μοσχάτου εκείνης της εποχής για τα πρώτα βήματα του νέου τεχνικού του Ολυμπιακού. Εναν χρόνο αργότερα ο Βούζας πήγε επίσης καλά, αλλά δεν πρόλαβε να πανηγυρίσει τον τίτλο, έφυγε λίγες αγωνιστικές πριν από τη λήξη. Οχι με δική του ευθύνη. Ποιος άλλωστε αντέχει εσαεί την καθυστέρηση στις οφειλές;

Εκτοτε, η πορεία του κόουτς ήταν εκπληκτικά σταθερή, καθόσον πάντα καθοδηγούσε ομάδες Β’ Εθνικής! Με το Χαϊδάρι μάλιστα, τον Νοέμβριο του 2006 κατέγραψε μια άκρως γοητευτική ιστορία, την καλύτερη –μέχρι τώρα –στην προπονητική του καριέρα. Απέκλεισε την ΑΕΚ του (προέδρου) Ντέμη και του (τεχνικού) Φερέρ από το Κύπελλο, νικώντας την στα πέναλτι! Ενα μπαμ στη φάση των 16! Το κατά Γουόρχολ πεντάλεπτο της δημοσιότητας ανήκε δικαιωματικά στον Βασίλη Βούζα. Σταδιακά, όλο και περισσότεροι έβλεπαν την πορεία του μέχρι που το μαγικό άγγιγμα της τύχης ήρθε το 2014. Τότε τον φώναξαν από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού να πιάσει δουλειά. Εκτίμησαν προφανώς τις γνώσεις του γιατί, όλα κι όλα, ο ηλικίας 51 ετών σήμερα κόουτς ουδέποτε έμεινε αδρανής και άπραγος. Πάντα φρόντιζε να επιμορφώνεται και κατέχει το τοπ δίπλωμα για προπονητή, το UEFA pro. Παρακολουθεί δουλειές φτασμένων ευρωπαίων συναδέλφων του (ενδεικτικά τα ονόματα των Φαν Γκάαλ και Χίντινκ), ενώ φέρεται επηρεασμένος από την ολλανδική σχολή. Στη διετή θητεία του στους πιτσιρικάδες του Ολυμπιακού πανηγύρισε ισάριθμους τίτλους, τα σκορ ήταν ευρύτατα, μπολιάστηκε ακόμη περισσότερο με το μικρόβιο του πρωταθλητισμού, κάτι που μεγαλώνει γενιές και γενιές Ολυμπιακών, ενώ σε 85 ματς έχασε μόνο δύο φορές. Τα αποτελέσματα, λοιπόν, μιλούν από μόνα τους για την επιτυχία του.

Στα χέρια του γαλουχήθηκαν παιδιά με προοπτικές. Για να είμαστε ακριβείς και ειλικρινείς, ο Μπέντο θα έχει να λέει πως παρέλαβε ποδοσφαιριστές σχεδόν φτασμένους και έτοιμους να επανδρώσουν το ρόστερ της βασικής ομάδας. Ο Ανδρούτσος, ο Ρέτσος, ο Μανθάτης και ο Νικολάου πλάστηκαν στα χέρια του Βούζα και πήραν άριστα ως μαθητές. Ερχονται και άλλοι, εξίσου ταλαντούχοι, αν ρίξουμε μια ματιά στις επιδόσεις ορισμένων εκκολαπτόμενων άσων, που καλό είναι να έχουν συστολή για να μην χαθούν όπως τόσα και τόσα ταλέντα. Οποιος έκανε τον κόπο να ξυπνά νωρίς την Κυριακή και έκοβε βόλτες στα γήπεδα που αγωνίζονταν οι ομάδες της Κ-20 ασφαλώς θα θυμάται τον Ανδρούτσο να σπάει τα κοντέρ και να βάζει το ένα γκολ μετά το άλλο, ως ψευτοεννιάρι! Να έχει πάρει κάτι από τη φιλοσοφία του Γκουαρντιόλα ο Βούζας; Ουδείς μπορεί να το γνωρίζει. Το μέλλον θα δείξει γι’ αυτόν τον φιλόδοξο, όπως ομολογούν αρκετοί, τεχνικό.

Βέβαια, στους μεγάλους ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και κάποιες φορές τα αποδυτήρια θυμίζουν ζούγκλα με άγρια θηρία. Θα δώσει δικαιώματα; Θα καταφέρει να επιβληθεί ένας μέχρι πρότινος κόουτς της δεύτερης ομάδας; Ο Ζιντάν, αν θέλουμε να κάνουμε ένα πέρασμα από την Ευρώπη, από τους μικρούς της Ρεάλ πήγε στην πρώτη ομάδα της Βασίλισσας. Ηταν, όμως, ο σπουδαίος ΖιΖού.

Ο Βούζας; Απλά ένας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ελάχιστες φορές με τον Ολυμπιακό και ουδέποτε έφτασε σε υψηλό επίπεδο στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Συμπληρωματικός ήταν και δεν το λησμονούν όσοι έβλεπαν τις περιπέτειες του Ολυμπιακού σε μια μεταβατική περίοδο. Τότε που έδυε το άστρο του Σταύρου Νταϊφά, τότε που ναι μεν ήρθε ένας τίτλος (’87) με τον Αλκέτα Παναγούλια, αλλά πλησίαζαν και τα πέτρινα χρόνια με τον Κοσκωτά και αργότερα τον Σαλιαρέλη. Ο Βασίλης Βούζας υπήρξε ένα παιδί που προσπαθούσε να σπάσει το κέλυφος και να βρει τον δρόμο του ως δεξιός μπακ. Περισσότερο έπαιξε στην Προοδευτική ως δανεικός, ομάδα που επίσης αγάπησε πολύ. Παραπάνω όμως τον Ολυμπιακό.

Παιδί γέννημα-θρέμμα του ήταν άλλωστε. Εστω κι αν κάποιοι τον έχουν στη μνήμη παρέα με τον Μάκη Χάβο ως το δίδυμο «χαβούζα». Τώρα μπορεί να παλέψει, να διεκδικήσει το δικαίωμα στο όνειρο και, γιατί όχι, να πανηγυρίσει έναν τίτλο πρωταθλητή. Η μόδα επιτάσσει να παίρνουν ευκαιρίες οι «δεύτεροι κόουτς» –το ίδιο δεν συνέβη και με τον Βλάνταν Ιβιτς στον ΠΑΟΚ; Οπως και να ‘χει, στη λεωφόρο που περπατά πλέον ο Βασίλης Βούζας δεν θα υπάρχει η ένδειξη «τεχνικός Β’ Εθνικής». Οι μετοχές, το βιογραφικό του, ανέβηκαν κατά πολύ!

Τελευταία Νέα