Πολύ πριν αρχίσουν οι συζητήσεις για τη δεύτερη αξιολόγηση, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε αποσαφηνίσει σε όλους τους τόνους τις δήθεν κόκκινες γραμμές της στο θέμα των εργασιακών. Λογικό θα πει κάποιος. Κυβέρνηση με «αριστερό» κορμό, θα είχε στον πυρήνα της τα ζητήματα που αφορούν τους εργαζομένους και βέβαια πάνω σε αυτό το αφήγημα είχε υποσχεθεί πολλά.
Για άλλη μία φορά βέβαια, μέσα στα δύο χρόνια που κυβερνά, οι κόκκινες γραμμές ξεθώριασαν, «ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ». Η κυβέρνηση με την πλάτη στον τοίχο άφησε τον χρόνο να περάσει και καλείται να απαντήσει. Ανεξάρτητα της δεδομένης πίεσης του ΔΝΤ για τα ζητήματα αυτά, η δεύτερη αξιολόγηση που όλο κλείνει και όλο μένει ανοιχτή έχει στο κέντρο της και ως μείζον διακύβευμα τις απαιτήσεις των δανειστών. Η κυβέρνηση με την τακτική της κατάφερε και εδώ το ακατόρθωτο: να συσπειρώσει τους δανειστές σε μια κοινή γραμμή και παρά το γεγονός πως οι Ευρωπαίοι είχαν και έχουν πιο ήπια ή διαφορετική γραμμή σε αυτά τα θέματα.
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Βασική προϋπόθεση για το κλείσιμο της αξιολόγησης είναι λοιπόν τα εργασιακά. Με μια ακόμη βασική παράμετρο. Την αθέτηση των όσων υποσχόταν ως κόκκινη γραμμή η κυβέρνηση καλείται να την υπερασπίσει και ενδοκυβερνητικά ή εσωκομματικά (εντός ΣΥΡΙΖΑ). Και όχι τυχαία, τα σημάδια αποσταθεροποίησής της έχουν να κάνουν και με την ήττα σε αυτό το κομμάτι των διαπραγματεύσεων. Η συνοχή της κυβέρνησης θα δοκιμαστεί σύντομα ως αποτέλεσμα και των συνεχών λανθασμένων τακτικών και καθυστερήσεων.
Τελευταία Νέα