Εργασιακό βέρτιγκο απειλεί την κυβέρνηση καθώς η επιμονή του ΔΝΤ στα σκληρά μέτρα χτυπά απευθείας στον σκληρό ιδεολογικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζοντας τα ούτως ή άλλως στενά περιθώρια πολιτικής διαχείρισης μιας επώδυνης συμφωνίας. Πηγές με γνώση των διεργασιών φωτογραφίζουν τα εργασιακά ως ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια για την επιχειρούμενη συμφωνία με τους δανειστές, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγάλες κόντρες στο Χίλτον ανάμεσα στην Εφη Αχτσιόγλου και την Ντέλια Βελκουλέσκου παίχτηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, στο σκηνικό των ομαδικών απολύσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Από κοντά ακολουθούσε και το θέμα των συντάξεων. Με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα, αν δεν πατήσει η κυβέρνηση τις κόκκινες γραμμές της για αύξηση των ομαδικών απολύσεων, επαναφορά της δυνατότητας των εργοδοτών να κάνουν ανταπεργία και κυρίως αν δεν υπαναχωρήσει στο αίτημα επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η συμφωνία με τους δανειστές δεν κλείνει.

Κυβερνητικές πηγές επιμένουν ιδίως στο θέμα της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων με το σκεπτικό ότι ένα τέτοιο μέτρο «θα βοηθούσε τον κόσμο της εργασίας, όταν έρθει η ανάκαμψη, να κερδίσει ένα μερίδιο από αυτή». Είναι ένα πολιτικό επιχείρημα το οποίο εκτιμάται ότι θα μπορούσε να λειάνει τις δεδομένες ενστάσεις των κυβερνητικών βουλευτών να ψηφίσουν ένα σκληρό πακέτο πρόσθετων μέτρων 3,6 δισ. ευρώ που θα χτυπά κυρίως το ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ: τους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους.

Το βασικό πρόβλημα που ανέδειξαν οι δεκαήμερες διαπραγματεύσεις διά ζώσης στο Χίλτον έγκειται στο γεγονός ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν έδωσε το παραμικρό στίγμα υποχώρησης στη σκληρή γραμμή που έχει χαράξει στα εργασιακά. Η Ντέλια Βελκουλέσκου, σύμφωνα με κυβερνητικό αξιωματούχο, ανέδειξε για μια ακόμα φορά τις «ιδεολογικές εμμονές του Ταμείου» και ως εκ τούτου ο φάκελος των εργασιακών παρέμεινε ανοιχτός, χωρίς την παραμικρή προσέγγιση. Τώρα οι ελπίδες λύσης (χωρίς αποτέλεσμα στο παρελθόν) εναπόκεινται στην πολιτική διαπραγμάτευση.

ΚΑΙΕΙ Η ΔΕΗ. Επιπρόσθετο μεγάλο αγκάθι, το οποίο χτυπά ευαίσθητες πολιτικές χορδές τόσο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της συγκυβέρνησης όσο και σε όρους πολιτικού ακροατηρίου, είναι τα ενεργειακά. Η γραμμή εναλλακτικών προσεγγίσεων στη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική αγορά ρεύματος, με αυξημένες δημοπρασίες ηλεκτρικού ρεύματος και πώληση πελατολογίου, επίσης δεν φαίνεται να βρήκαν γόνιμο έδαφος στις διαπραγματεύσεις με το κουαρτέτο. Για πρώτη φορά, μάλιστα, σε δηλώσεις του το Σάββατο ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να συμφωνηθεί τελικά η πώληση μονάδων της ΔΕΗ.

ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ. Τις επόμενες ημέρες, κυβέρνηση και δανειστές θα επιχειρήσουν να έρθουν πιο κοντά μέσω τηλεδιασκέψεων.

Το ορόσημο της 20ής Μαρτίου, οπότε είναι η επόμενη προγραμματισμένη συνεδρίαση του Eurogroup, απειλείται να χαθεί. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, άλλωστε, με δηλώσεις του φωτογράφισε τον Απρίλιο ως πιθανότερο σταθμό συμφωνίας με τους δανειστές, ποντάροντας στη συνολική λύση του προβλήματος με ένα πακέτο το οποίο, εκτός από τα μέτρα, θα περιλαμβάνει μείωση των στόχων πρωτογενών πλεονασμάτων και μέτρα διευθέτησης του χρέους ικανά να οδηγήσουν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Για να φτάσουμε εκεί, όμως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συμφωνία σε επίπεδο προσωπικού, το λεγόμενο staff level agreement.

Στα μέσα της περασμένης εβδομάδας, κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος επιχείρησε να διαμορφώσει κλίμα συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο, λέγοντας λίγο – πολύ ότι το SLA έχει ήδη κλείσει. Στη συνέχεια διευκρινίστηκε ότι σε αυτό το «κλεισμένο SLA» δεν περιλαμβάνονταν τα δημοσιονομικά μέτρα για μετά το 2018, με τη μείωση του αφορολογήτου και το νέο μαχαίρι στις συντάξεις, ούτε και τα εργασιακά. Οι δανειστές διεμήνυσαν ότι χωρίς τα μέτρα συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο δεν υπάρχει και το εγχείρημα θετικού αφηγήματος ξαναμπήκε στο συρτάρι.

ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΡΑ. Κατά την αποχώρησή του από την Αθήνα, το κουαρτέτο των δανειστών φέρεται να έχει αποσπάσει ένα πρώτο ΟΚ από την κυβέρνηση για μέτρα ύψους 2% του ΑΕΠ τη διετία 2019-20. Το 1% του ΑΕΠ θα προέλθει από τη μείωση του αφορολογήτου στα 5.900 ευρώ με διατήρηση του πρώτου συντελεστή στο 22% όπως σήμερα, φέρνοντας μεγάλες επιβαρύνσεις σε μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες με μηνιαίο εισόδημα της τάξεως των 500 ευρώ.
Το έτερο 1% του ΑΕΠ –1,8 δισ. ευρώ –θα προέλθει από την περικοπή των καταβαλλόμενων συντάξεων, με την κυβέρνηση να παζαρεύει ακόμα κλιμακωτές σε βάθος τριετίας μειώσεις και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να απαιτεί χτύπημα μια κι έξω.

Στα αντίμετρα επίσης υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Το σύνθημα για «το τέλος της λιτότητας» και οι κυβερνητικές διαρροές, σύμφωνα με τις οποίες για κάθε ένα ευρώ μέτρων θα υπάρχει και ένα ευρώ αντίμετρων, έμειναν στη σφαίρα της πολιτικής ρητορικής χωρίς αντίκρισμα. Οι δανειστές έχουν ξεκαθαρίσει ότι τα αντίμετρα θα εφαρμοστούν μόνο εφόσον υπάρξει υπέρβαση των στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος και θα εκτείνονται εντός του εύρος των δημοσιονομικών περιθωρίων εφόσον δημιουργηθούν. Αντίθετα, οι επιβαρύνσεις μέσω της μείωσης του αφορολογήτου και των περικοπών στις συντάξεις θα επιβληθούν βρέξει – χιονίσει.

«ΒΡΑΧΟΣ» Ο ΕΝΦΙΑ. Το πακέτο των αντίμετρων είναι ακόμα υπό διαμόρφωση. Η αρχική διαρροή για οριζόντια μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 35% δεν περπάτησε πέρα από το Μαξίμου και στο Χίλτον αυτό που μπήκε σε διαπραγμάτευση είναι μια μείωση του φόρου ακινήτων κατά 15% στα ανώτερα κλιμάκια περιουσίας. Η κυβέρνηση επεδίωκε η μείωση να αφορά τους έχοντες χαμηλή περιουσία.

Αντίστοιχα και στους φόρους εισοδήματος. Το κουαρτέτο επιμένει σε μείωση των φόρων εισοδήματος για επιχειρήσεις και στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια των φυσικών προσώπων. Η κυβέρνηση αναγκάζεται να δεχθεί παράλληλη αύξηση των φόρων για όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό.