Κάθε νύχτα εδώ και τρία χρόνια η Νικολέτα Μπόλος έμενε ξάγρυπνη τη νύχτα στο βρώμικο στρώμα στο οποίο ήταν ξαπλωμένη, σε ένα αποχωρητήριο της επαρχίας Ραγκούσα της Σικελίας, περιμένοντας τον ήχο βημάτων έξω από την πόρτα. Καθώς περνούσαν οι ώρες, έτρεμε την ώρα που θα άκουγε την πόρτα να ανοίγει, τον μεταλλικό ήχο του πιστολιού που αφηνόταν στο τραπέζι δίπλα στο κεφάλι της και το βάρος του εργοδότη της να πέφτει πάνω της.
Το μόνο πράγμα που φοβόταν περισσότερο από τον ήχο των βημάτων του αγρότη έξω από την πόρτα ήταν η απειλή να χάσει τη δουλειά της. Ετσι άντεχε κάθε νύχτα τους βιασμούς και το ξύλο, ενώ ο σύζυγός της έπινε σε μπαρ της περιοχής. «Την πρώτη φορά ήταν ο άνδρας μου που είπε ότι πρέπει να το κάνω αυτό. Οτι ο ιδιοκτήτης του θερμοκηπίου στο οποίο είχαμε βρει δουλειά ήθελε να κοιμηθεί μαζί μου και εάν αρνιόμασταν δεν θα μας πλήρωνε και θα μας έδιωχνε από την Ιταλία» περιγράφει. «Νόμιζα ότι ήταν τρελός, αλλά όταν αρνήθηκα με χτύπησε. Μου είπε ότι πρέπει να κάνω όλα όσα ήθελε το αφεντικό –ήταν ο μόνος τρόπος να μείνουμε στη δουλειά. Οταν ήρθε ο εργοδότης, με απείλησε με όπλο. Μου είπε ότι εάν τολμούσα να αντιδράσω, θα με πυροβολούσε στο κεφάλι. Οταν τελείωσε μαζί μου, απλά έφυγε».
Το επόμενο πρωί η Μπόλος βρισκόταν στη δουλειά, δίπλα στον άνδρα της, στο θερμοκήπιο, φροντίζοντας το προϊόν που κάνει την Ιταλία τον μεγαλύτερο παραγωγό και εξαγωγό φρούτων και λαχανικών στην Ευρώπη. Η επαρχία Ραγκούσα, όπως αναφέρει εκτενές ρεπορτάζ στη βρετανική εφημερίδα «Observer», είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός λαχανικών στην Ευρώπη. Οσο εργαζόταν στη φάρμα, λέει η Μπόλος, οι εργάτες έμεναν σε άθλια παραπήγματα, έτρωγαν γατοτροφή για βραδινό και δεν τους παρείχαν ιατρική περίθαλψη, ακόμα και όταν το χρειάζονταν. Το βράδυ, η Μπόλος και άλλες ρουμάνες εργάτριες προσφέρονταν για την ερωτική ικανοποίηση του ιδιοκτήτη και των φίλων του, που τις βίαζαν και τις κακοποιούσαν επανειλημμένα επί χρόνια.
«Οταν ερχόμουν εδώ, νόμιζα ότι είχαμε βρει μια σκληρή αλλά αξιοπρεπή δουλειά σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα» λέει. «Ομως καταντήσαμε σκλάβοι».
Σε όλη την επαρχία Ραγκούσα, 5.000 Ρουμάνες εργάζονται ως εποχικές στις αγροτικές καλλιέργειες. Η ιστορία τους εξελίσσεται σε τεράστιο σκάνδαλο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς υπάρχει πλήρης ατιμωρησία για τους θύτες.
Η ένωση Proxyma, μια ιταλική οργάνωση για τα δικαιώματα των μεταναστών, υπολογίζει ότι άνω του 50% των ρουμάνων γυναικών που εργάζονται σε θερμοκήπια εξαναγκάζονται σε σεξουαλική συνεύρεση με τα αφεντικά τους. Η εργασιακή εκμετάλλευση ισχύει για όλες. Η αστυνομία πιστεύει ότι περίπου 7.500 γυναίκες –οι μισές από τις οποίες Ρουμάνες –ζουν σε συνθήκες δουλείας στην περιοχή. «Αυτές οι γυναίκες είναι ουσιαστικά σκλάβες στις αγροτικές καλλιέργειες και γνωρίζουμε ότι εκβιάζονται για να κάνουν σεξ με τους ιδιοκτήτες των θερμοκηπίων και των καλλιεργειών» λέει ο Γκουίντο Βόλπε, διοικητής των καραμπινιέρων στη Σικελία. «Δεν είναι εύκολο να ερευνήσουμε ή να εμποδίσουμε αυτή την κατάσταση, καθώς οι γυναίκες φοβούνται να μας μιλήσουν».
Πολλές από τις Ρουμάνες αφήνουν πίσω στην πατρίδα τους παιδιά και συγγενείς που περιμένουν χρήματα από εκείνες και έτσι αισθάνονται υποχρεωμένες να δεχθούν όλους αυτούς τους εξευτελισμούς. «Στο μέρος από το οποίο προέρχομαι, στη ρουμανική Μολδαβία, κανείς δεν έχει δουλειά» λέει η Μπόλος που κρατά αγκαλιά τη μόλις πέντε μηνών κόρη της –τώρα εργάζεται σε μια άλλη καλλιέργεια στη Ραγούσκα. «Εκεί ο μηνιαίος μισθός είναι 200 ευρώ. Εδώ μπορείς να κερδίσεις πολύ περισσότερα. Ακόμα και αν πρέπει να υποφέρεις».
