Αναζήτηση
H στιγμή ήταν πολύ συγκινητική. Οι πολιτικοί σπανίως ζητούν συγγνώμη και όταν το κάνουν συνήθως έχει περάσει πολύς καιρός από το αμάρτημά τους. Οταν λοιπόν ο Δημήτρης Παπαδημητρίου απολογήθηκε δημοσίως τον περασμένο Νοέμβριο για τις θέσεις που είχε εκφράσει μόλις λίγους μήνες νωρίτερα υπέρ ενός παράλληλου νομίσματος στην Ελλάδα και την Κύπρο, όλοι σκέφτηκαν ότι άνοιγε μια νέα σελίδα για την υπερήφανη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μια σελίδα αυτοκριτικής, ειλικρίνειας και πάθους για τον κοινό σκοπό.
Το κακό με τη συγγνώμη είναι ότι γίνεται πιστευτή μόνο την πρώτη φορά. Οταν το αμάρτημα επαναλαμβάνεται, κάτι τρέχει. Ο κ. Παπαδημητρίου δεν είναι πια πανεπιστημιακός ούτε ζει στην Αμερική. Είναι εξέχον μέλος της κυβέρνησης και έχει υποσχεθεί πίστη στο ευρώ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Οταν λοιπόν διορίζει πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής του Αναπτυξιακού Συμβουλίου έναν άνθρωπο που έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να φτάσει σε ανάπτυξη όσο ακολουθεί το ευρώ και ότι το κοινό νόμισμα εγκλωβίζει τη χώρα, το κάνει μετά λόγου γνώσεως. Και φέρει ακεραία την ευθύνη.
Να κρύβει άραγε αυτή η επιλογή ένα σχέδιο των κυβερνητικών εγκεφάλων για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη; Ή έστω ένα σχέδιο Β που μελετά ο νεοδιορισθείς ως εναλλακτικό στο σχέδιο Α που υποστηρίζει ο μετανοήσας; Μα αυτό θα σήμαινε ότι η κυβέρνηση έχει κάποιο, οποιοδήποτε, σχέδιο. Τίποτα δεν είναι λιγότερο σίγουρο. Το πιθανότερο είναι ότι ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης ήθελε απλώς να έχει δίπλα του έναν παλιό του συνεργάτη από το Levy Economics Institute. Και ότι το λεγόμενο Αναπτυξιακό Συμβούλιο δεν έχει καμιά αρμοδιότητα, καμιά χρησιμότητα, κανένα ρόλο.
Τα ερωτήματα όμως παραμένουν. Συμφωνεί η κυβέρνηση με τις απόψεις του Γιαν Κρέγκελ; Είναι ικανή να προσελκύσει επενδύσεις ή θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι ασυμβίβαστο με το ευρώ; Είναι διατεθειμένη να στηρίξει τις επενδύσεις στα Χανιά, στο Ελληνικό, στις Σκουριές ή θα αφήσει τις νεολαίες και τις τοπικές νομαρχιακές επιτροπές να τις υπονομεύσουν; Για να δοθούν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει πρώτα να εξηγηθεί πώς είναι δυνατόν να συστεγάζονται στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα ο Σκουρλέτης και ο Πιτσιόρλας.
Σε μια ομιλία του τον Νοέμβριο του 2014 στην Αθήνα ο Κρέγκελ είχε προβλέψει χρηματοπιστωτική αστάθεια ή ακόμη και διάλυση της Ευρώπης εφόσον η Γερμανία επέμενε στη λιτότητα. Σήμερα η αστάθεια είναι πράγματι προ των πυλών, αλλά έχει πολιτικό χαρακτήρα και απορρέει από χώρες όπως η Γαλλία και η Ολλανδία που δεν έχουν γνωρίσει λιτότητα. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν βγει από τα Μνημόνια. Και μόνο η Ελλάδα παραμένει «εγκλωβισμένη».
Με άλλα λόγια, ο νέος επιστημονικός σύμβουλος έχει πέσει σε όλα έξω. Το κακό είναι ότι εκείνος πιστεύει ακριβώς το αντίθετο. Κι έτσι δεν έχει κανένα λόγο να ζητήσει συγγνώμη.
