Τον Γιόχαν Κρόιφ δύσκολα τον αναγνώριζες μέσα στον πυκνό καπνό του τσιγάρου του. Ο Τζορτζ Μπεστ και ο Γκερντ Μίλερ πνίγηκαν κολυμπώντας σε αφρώδεις μπίρες. Για τους Ρονάλντο και Ρομάριο η εκτόνωση της σεξουαλικής τους διέγερσης ήταν στοιχείο συνδεδεμένο με την αγωνιστική τους απόδοση. Τα πεταχτά δόντια του Λουίς Σουάρες έχουν αφήσει αποτυπώματα στα χέρια και στους ώμους πολλών αντιπάλων του. Ο παράδεισος του Ντιέγκο Μαραντόνα είχε τη μορφή λευκής σκόνης και του Πελέ το πράσινο του αμερικανικού δολαρίου.
Ακόμα και τα αμαρτήματα του ποδοσφαίρου χωρίζονται σε κατηγορίες.
Εμείς που θαυμάζουμε τους μεγάλους και ταυτίζουμε τα πάθη τους με την ιδιοφυΐα τους, εμείς ρίξαμε την πρώτη πέτρα του αναθέματος στον Σέρχιο Αραούχο. Τον μεθύστακα της Λας Πάλμας. Τον εξαρτημένο από το αλκοόλ. Γράψαμε, και τι δεν γράψαμε. Ολος ο Τύπος. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Κρίναμε ένα ποδοσφαιρικό ταλέντο από ένα ατόπημά του. Στην κοινωνία των αγίων ανακαλύψαμε τον αμαρτωλό. Βρήκαμε το μαύρο πρόβατο και του φορτώσαμε όλες τις μικρότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η ιδεοληψία της δημοσιογραφίας κρύβει στον πυρήνα της μια φθονερή διάθεση απέναντι σε οτιδήποτε ξεφεύγει από το, κατά περίπτωση, πολιτικά ορθό.
Τα δύο γκολ του Αργεντινού ήταν δύο χαστούκια στον αποσαθρωμένο επαρχιωτισμό μας. Φοβερός ο Μπεστ, μεθύστακας ο Αραούχο. Η αποκάλυψη ενός δημοσιογραφικού ολισθήματος.
