Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι γυναίκες που γεννούν με καισαρική τομή δεν ξεπερνούν το 15%. Σε ευρωπαϊκό, το ποσοστό διπλασιάζεται και φθάνει το 30%. Σε ελληνικό, ξαναδιπλασιάζεται, αγγίζοντας σχεδόν το 60% (56,8% για την ακρίβεια), το οποίο είναι λίγο πιο αυξημένο στα ιδιωτικά μαιευτήρια (58,7%) από τα δημόσια (53,8%).
Το θέμα συζητήθηκε στη Βουλή, με τον αρμόδιο υπουργό να δίνει τις σχετικές ερμηνείες για την ελληνική «πρωτιά». Παράλληλα αναφέρθηκε σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης, με στόχο να μειωθεί το φαινόμενο. Γιατί από τη μια θέτει σε μεγαλύτερους κινδύνους την υγεία της μητέρας κι από την άλλη κοστίζει πολύ περισσότερα στο κράτος.
Ζούμε σε μια κοινωνία που βομβαρδίζεται από τα πρότυπα τέλειας ομορφιάς και αψεγάδιαστης εμφάνισης. Που προσπαθεί με κάθε τρόπο να αντικαταστήσει τις φυσικές ατέλειες με πλαστικές και την κάθε ρυτίδα με μπότοξ. Που έχει μεταφράσει την κυτταρίτιδα στον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του φύλου της. Που το «μετά» μιας γυναίκας, ύστερα από καλλωπιστικές επεμβάσεις, δεν θυμίζει τίποτα από το «πριν» της. Οπότε, δύσκολα θα θελήσει να «χαλάσει» το σώμα της με μια γέννα…
Θα μου πείτε, και πολύ σωστά, ότι όλα αυτά τα πρότυπα απευθύνονται σε όλο τον κόσμο. Γιατί λοιπόν είμαστε (πάλι) εμείς αυτοί που το παρακάνουν; Γιατί στην Ελλάδα σημειώνεται αυτό το ποσοστό;
Η καισαρική είναι το αποτέλεσμα μιας σιωπηλής «συνωμοσίας» ανάμεσα σε μαιευτήρες και επιτόκους, σε κλινικές και οικογένειες. Ούτε αγωνία για το «πότε θα σπάσουν τα νερά» ούτε οι πόνοι της γέννας ούτε τα νυχτερινά τηλεφωνήματα στον γιατρό και η αγωνία για επιπλοκές.
Σε κάθε περίπτωση, η γυναίκα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επιλέγει τον τρόπο που θα γεννήσει, ακολουθώντας τις συμβουλές του μαιευτήρα. Αρκεί να είναι σωστά ενημερωμένη.
Αν η καισαρική δεν είναι επιβεβλημένη είτε για την ίδια είτε για το μωρό, όπως συνέβη με τον πρώτο διδάξαντα, τον Καίσαρα, τότε ας αναλαμβάνει και τον λογαριασμό. Περιττό να χρεώνεται το ήδη καταταλαιπωρημένο σύστημα υγείας. Η καισαρική κοστίζει 66% περισσότερο από τον φυσιολογικό τοκετό. Γι’ αυτό ας μην την «προτείνουν» οι ίδιοι οι γιατροί τουλάχιστον.
