Το παιδί που νιώθει μοναξιά αισθάνεται απομονωμένο από τους συνομηλίκους του χωρίς να είναιαπαραίτητα μόνο. Συνήθως νιώθει ένα διαρκές συναίσθημα θλίψης, απογοήτευσης, απόγνωσης, ενώ η μοναξιά εντείνεται όταν το παιδί αισθάνεται αδυναμία να επικοινωνήσει με τους άλλους ή ότι οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν, δεν το ακούνε ή δεν το αγαπούν.
Εσωστρέφεια, δυσκολία στην επικοινωνία με τα συνομήλικα παιδιά, τάσεις απομόνωσης, αποφυγή κοινωνικών συναναστροφών, επίμονο συναίσθημα θλίψης, φόβου, ενοχών, συχνό κλάμα, επιθετικότητα, χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι μερικές πτυχές της μοναξιάς. Το αίσθημα αυτό συχνά το απορροφά το παιδί από τους γονείς του, ιδιαίτερα αν εκείνοι είναι αποκομμένοι κοινωνικά και έχουν μια εγγενή ροπή προς τη μελαγχολία.
Η βία και ο αλληλοσπαραγμός ανάμεσα στους γονείς επίσης μπορεί να επιβαρύνει ένα παιδί το οποίο μπορεί να στρέψει τον πόνο μέσα του ως «απάντηση» στο στρες.Ενα γονεϊκό περιβάλλον όπου οι γονείς είναι απόντες από τον γονεϊκό τους ρόλο, αδιάφοροι ως προς τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού τους, μπορεί να το κάνει να νιώθει ματαιωμένο, ανεπιθύμητο και μόνο και μοναχικό.
Οταν η μοναξιά επιμένει, ενδέχεται να υπάρχει κατάθλιψη στο παιδί, εφόσον όμως συνυπάρχουν και άλλα κλινικά συμπτώματα και το παιδί δυσκολεύεται να λειτουργήσει στην καθημερινότητά του.
Ο γονιός είναι σημαντικό να κατανοήσει γιατί το παιδί νιώθει μόνο του. Εχει αλλάξει κάτι στο σχολικό ή οικογενειακό του περιβάλλον ή την καθημερινότητά του; Είναιανεξάρτητη η μοναξιά από τις συνθήκες της καθημερινότητάς του;
Προσπαθήστε να εκμαιεύσετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις του παιδιού μέσω του ανοιχτού διαλόγου, της ζωγραφικής ή το παίξιμο ρόλου (role playing). Βοηθήστε το να χτίσει κοινωνικές δεξιότητες ωθώντας το να συμμετέχει σε ομαδικές δραστηριότητες εκτός σχολείου, αλλά ταυτόχρονα μιλώντας του για τα οφέλη της εγγύτητας με τα άλλα παιδιά και για τα ψυχικά οφέλη των ανθρώπινων σχέσεων στη ζωή του. Εν ανάγκη ζητήστε βοήθεια από έναν παιδοψυχολόγο για να θέσετε το πλαίσιο υποστήριξης στο παιδί σας.