Στα ζητήματα ασφάλειας δεν υπάρχει χώρος για χιούμορ ή κομματικές αντιπαραθέσεις. Μείζονα και κομβικά για την κανονικότητα και τον δυτικό τρόπο ζωής εν πολλοίς αντανακλούν και το επίπεδο πολιτικής βούλησης, αποφασιστικότητας και επιχειρησιακής ετοιμότητας κρατών και κυβερνώντων.
Μετά τη χθεσινή παραδοχή του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη πως το πακέτο – βόμβα που έφτασε στο ταχυδρομικό γραφείο του Σόιμπλε αλλά και ο φάκελος – βόμβα που εστάλη στα γραφεία του ΔΝΤ στο Παρίσι ταχυδρομήθηκαν από την Ελλάδα, ανοίγει ένα τεράστιο θέμα. Η χώρα μας εκτίθεται ανεπανόρθωτα στο εξωτερικό. Και «χρεώνεται» –έστω και με το επικίνδυνο φρούτο της νέας τρομοκρατίας –μια μεγάλη ευθύνη.
Για να το πούμε πιο απλά, αν και ήδη μια γυναίκα – υπάλληλος του ΔΝΤ κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της. Ενας τρομοκράτης μπορεί να πάει με άνεση στα ΕΛΤΑ –άλλοτε κραταιά κρατική επιχείρηση –και να ταχυδρομήσει μια βόμβα όπου θέλει. Κανένα σύστημα ασφάλειας δεν υφίσταται, όπως φάνηκε. Και ο κάθε επίδοξος τρομοκράτης μπορεί να σχεδιάσει με αυτόν τον απλό τρόπο επίθεση ακόμη και στο εξωτερικό, περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Προφανώς και η νέα τρομοκρατία έχει λάβει ασύμμετρα χαρακτηριστικά. Εχει γίνει πιο επικίνδυνα ευέλικτη, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία. Είναι όμως τουλάχιστον τραγικό να βρίσκει τεχνάσματα μέσω των πιο συμβατικών τρόπων –μέσω τρομοδεμάτων. Και επίσης, να διαμορφώνει την αίσθηση πως η Ελλάδα είναι ένα «ολλανδικό τυρί» όπου ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Μεγάλες οι ευθύνες των αρμοδίων σε μια εύθραυστη στιγμή.