Ο εκλογικός «Μαραθώνιος 2017» της Ευρώπης άρχισε με το δεξί –μεταφορικά…
Στις επίφοβες εκλογές της Ολλανδίας, τα τρία κόμματα του Κέντρου και της Κεντροδεξιάς πήραν αθροιστικά το 45,8% των ψήφων. Κατά πάσα πιθανότητα θα συγκροτήσουν την επόμενη κυβέρνηση.
Με άλλα λόγια, το ρεσάλτο του δεξιού (αλλά και του αριστερού) λαϊκισμού απέτυχε και το ευρωπαϊκό σύστημα άντεξε στην Ολλανδία επειδή άντεξε το Κέντρο.
Δεν ξέρω αν οι εκλογές αυτές θα αποτελέσουν οδηγό για τις επόμενες αναμετρήσεις.
Αλλά και στη Γαλλία (όπου στις 23 Απριλίου στήνεται η επόμενη κάλπη…) οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ως ισχυρότερο ανάχωμα απέναντι στη Μαρίν Λεπέν άλλον έναν κεντρώο υποψήφιο, τον Μακρόν.
Είναι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Η οποία λέει κάτι απλό: πως για να νικήσεις τον λαϊκισμό δεν χρειάζεται να ντυθείς λαϊκιστής.
Πάμε στην Ελλάδα. Προ τριών μηνών, η αντιπολίτευση επικρίθηκε επειδή δεν υπερψήφισε το επίδομα που μοίρασε ο ΣΥΡΙΖΑ στους συνταξιούχους.
Υπήρξαν δηλαδή άνθρωποι που θεώρησαν ότι η λύση για την αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να ντυθεί ΣΥΡΙΖΑ και να κόβουν μονέδα παρέα. Λυπάμαι, αλλά είναι μια ξεδιάντροπη εκδοχή της πολιτικής.
Αλλά και αναποτελεσματική. Δεν καταλαβαίνουν ότι το ζητούμενο πλέον στις κοινωνίες των κοροϊδεμένων ανθρώπων δεν είναι να τους κοροϊδεύεις παρέα με κάποιους άλλους, αλλά να πάψεις να τους κοροϊδεύεις.
Εχω ένα παράδειγμα. Ο άθλιος στα μάτια μας Σόιμπλε έδωσε προ δύο – τριών εβδομάδων μια συνέντευξη.
Εκεί είπε ότι το δημοσιονομικό πλεόνασμα της Γερμανίας υπερβαίνει τα 20 δισ. παρά τη δημοσιονομική υπέρβαση που έγινε για τους πρόσφυγες.
Και πρόσθεσε ότι η Γερμανία θα είχε πλέον τη δυνατότητα να εξετάσει κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις, αλλά «αυτό θα το αποφασίσει η επόμενη κυβέρνηση».
Ξέρετε πόσα επιδόματα μπορούσε να μοιράσει ο Σόιμπλε στους συνταξιούχους με τόσα λεφτά; Πόσα αντίμετρα να υποσχεθεί; Πόσους διορισμούς να κάνει; Και από την τσέπη του, χωρίς δανεικά.
Δεν το έκανε. Θα ήθελα τώρα να μου δείξετε έναν έλληνα πολιτικό που έξι μήνες πριν από τις εκλογές θα είχε είκοσι δισ. στο ταμείο και θα δήλωνε ότι είναι δουλειά της επόμενης κυβέρνησης να αποφασίσει τι θα γίνουν τα λεφτά.
Οι δικοί μας έχουν συνηθίσει να μοιράζουν εκείνα που δεν έχουν, πόσω μάλλον όσα περισσεύουν. Στη θέση του Σόιμπλε θα πέταγαν πενηντάρικα από τα παράθυρα μπας και μαζέψουν καμιά ψήφο.
Ετσι όμως εκτρέφεις τον λαϊκισμό, δεν τον αποτρέπεις.
Κι αυτή είναι η ουσία. Ευτυχώς στην Ευρώπη αρχίζουν να το καταλαβαίνουν. Να δούμε πότε θα το καταλάβουμε κι εδώ.
Τελευταία Νέα