Είναι ίσως ένα από τα ωραιότερα παραμύθια και μια από τις πιο γοητευτικές ταινίες κινουμένων σχεδίων του Ουόλτ Ντίσνεϊ: «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», έτσι όπως τη γνωρίσαμε μέσα από την κινηματογραφική εκδοχή του 1991, διαθέτει όλα σχεδόν τα συστατικά επιτυχίας, με πρώτο και βασικό στοιχείο την αποδοχή του διαφορετικού και φυσικά τη δύναμη της αγάπης.
Βασισμένη σε γαλλικό παραμύθι του 18ου αιώνα, η ιστορία παρακολουθεί έναν «αδύνατο» έρωτα να μετατρέπεται σε «δυνατό», με την Πεντάμορφη και το Τέρας ταγμένους να ξεπεράσουν όλα όσα τους χωρίζουν –και είναι παρά πολλά. Η ταινία διαθέτει παράλληλα υψηλή αισθητική στο εικαστικό της κομμάτι, στη μουσική και στα τραγούδια της.
Χθες βγήκε στις αίθουσες η πολυαναμενόμενη και πολυδιαφημισμένη αμερικανική ταινία της «Πεντάμορφης…» με ηθοποιούς και όχι κινούμενα σχέδια. Και στόχο ένα κοινό ευρύτερο του παιδικού, αν και το παιδικό μαζί με τους γονείς, συγγενείς και τους λοιπούς είναι από τα μεγαλύτερα…
Κερασάκι στην τούρτα η αμφιλεγόμενη ή μη σκηνή ανάμεσα σε δύο άνδρες –του κακού Γκαστόν και ενός χωριάτη, που εξυμνεί τα προτερήματά του. Διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα, εκφράζεται μέσα από ένα τραγούδι και, όπως συμβαίνει και στην πρωτότυπη του Ντίσνεϊ, θα περνούσε απαρατήρητη αν…
Αν δεν είχε χρησιμοποιηθεί ως διαφημιστικό τέχνασμα, για να συζητάμε την ταινία, πριν καν προβληθεί στις αίθουσες.
Αν δεν είχε στόχο να προκαλέσει κόντρες ανάμεσα στην Εκκλησία και την κοινωνία, σε «οικογενειάρχες» και «διεστραμμένους», «φιλελεύθερους» και «πουριτανούς», ομοφυλόφιλους ή μη…
Τι υποκρισία: Να ανακαλύπτεις ότι μια ταινία για παιδιά διαθέτει «ομοφυλοφιλικά υπονοούμενα» δευτερολέπτων ώστε έτσι να παρέχεται η δυνατότητα σχολιασμού του «ανάρμοστου» της σχέσης. Την ίδια στιγμή που η ταινία εκθειάζει τον έρωτα ανάμεσα σε ένα όμορφο κορίτσι κι ένα τερατόμορφο δημιούργημα της φύσης –με happy end…
Δεν αφήνουμε καλύτερα τα παραμύθια και τις ταινίες στην ησυχία τους…
Τελευταία Νέα