«Στο πρόσωπο του Μαρκ Ρούτε μπορούμε να δούμε τη συνέχεια της σταθερότητας και της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία μπορεί να μην έχει αγγίξει ακόμη όλους, αλλά αποτελεί σημαντική επιτυχία της κυβέρνησης Ρούτε». Ως παραδοσιακός ψηφοφόρος του Κόμματος της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας (VVD) και από τη θέση του υψηλόβαθμου στελέχους πολυεθνικής εταιρείας ο Γιαν Μέρτενς δεν μπορεί παρά να αναζητήσει στην οικονομία έναν από τους κυριότερους λόγους, που οδήγησαν τον Ρούτε στην πρώτη θέση των ολλανδικών εκλογών (κέρδισε 33 από τις 150 έδρες) και με διαφορά από τον ακροδεξιό αντιισλαμιστή Χερτ Βίλντερς, ο οποίος περιορίστηκε τελικά στις 20 έδρες. Ταυτόχρονα, όμως, ο ολλανδός μάνατζερ, ο οποίος έχει ζήσει και δουλέψει στην Αθήνα πριν από περίπου μια δεκαετία, αναγνωρίζει ότι «χρειάζονται αλλαγές ώστε τα οφέλη της ανάπτυξης να αγγίξουν περισσότερους πολίτες».

Το ζήτημα είχε αποτελέσει ένα από τα πεδία διαμάχης μεταξύ των πολιτικών αρχηγών πολλές φορές κατά την προεκλογική περίοδο. Και το αν θα υλοποιηθεί εξαρτάται εν πολλοίς από την κυβέρνηση, η οποία θα σχηματιστεί και το περιεχόμενο της επονομαζόμενης «συμφωνίας διακυβέρνησης», το μείγμα πολιτικής, με άλλα λόγια, το οποίο συμφωνούν να ακολουθήσουν οι εταίροι.

Ποιοι θα είναι, όμως, οι εταίροι στην τρίτη κυβέρνηση Ρούτε; Πριν τις εκλογές ο ίδιος είχε εκφράσει την προτίμησή του προς το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα CDA του Σίμπραντ Μπούμα, το οποίο κέρδισε έδαφος και αποκτά 19 έδρες στο νέο Κοινοβούλιο, αλλά και προς το κόμμα των Κεντρώων Δημοκρατών D66 του Αλεξάντερ Πέχτολντ, που επίσης κερδίζει 19 έδρες. VDD, CDA και D66 εμφανίζουν αρκετές συγγένειες με δεδομένο τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και τη φιλελεύθερη ατζέντα τους.

Ως τέταρτο εταίρο ο ολλανδός πρωθυπουργός φαίνεται να προκρίνει ένα από τα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Κατά ορισμένους αναλυτές πιθανότερο σενάριο φαίνεται να είναι η συνέχεια της συνεργασίας με το Εργατικό Κόμμα PvdA του Λόντεβαϊκ Ασερ. Η συνεργασία τους έχει, άλλωστε, δοκιμαστεί επί τέσσερα χρόνια, ενώ η πετυχημένη οικονομική πολιτική Ρούτε έχει τη σφραγίδα του Γερούν Ντεϊσελμπλούμ. Θα συναινέσουν, όμως, οι Εργατικοί στην προοπτική συμμετοχής στην επόμενη κυβέρνηση, οι οποίοι πλήρωσαν ακριβά τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση Ρούτε 2, και είδαν τη δύναμή τους να περιορίζεται στις 9 από τις 38 έδρες; Ή μήπως η αντιευρωπαϊκή Αριστερά SP του Εμίλ Ρούμερ που κατάφερε να διατηρήσει τις δυνάμεις της και αναδείχτηκε πέμπτο μεγαλύτερο κόμμα με 14 έδρες;

Αναλυτές δεν αποκλείουν, πάντως και την πιθανότητα συνεργασίας της Πράσινης Αριστεράς GroenLinks του Γέσε Κλάβερ, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως η έκπληξη της εκλογικής αναμέτρησης και απέσπασε τη μεγαλύτερη άνοδο (συν 10 έδρες). Κατά ορισμένους, όμως, η προοπτική φαίνεται δύσκολη με δεδομένη τη διαφοροποίηση του Κλάβερ από το πολιτικό κατεστημένο, γραμμή που φαίνεται να αύξησε τη δημοτικότητά του κυρίως ανάμεσα στους νέους. Η διαφοροποίηση είναι εμφανής ακόμη και σε σημειολογικό επίπεδο. Ενώ το μετεκλογικό πάρτι του Ρούτε είχε διοργανωθεί σε αίθουσα στο επιχειρηματικό κέντρο της Χάγης, ο Κλάβερ υποδέχτηκε τους οπαδούς του σε τρέντι μουσική σκηνή στο Αμστερνταμ. Ο χώρος ταίριαζε, άλλωστε, σε μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του νεαρής ηλικίας.

Τελευταία Νέα