Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει κατορθώσει αναμφισβήτητα να διαμορφώσει μια νέα αίσθηση για τον χρόνο. Και μάλιστα με πρόφαση πως διαπραγματεύεται έχει καταφέρει να συσπειρώσει όλους τους δανειστές εναντίον της.
Ας δούμε το πρώτο: στα δύο χρόνια διακυβέρνησής της, αν δεν καταγραφεί ως εκείνη που έβλεπε τις συνεδριάσεις των Eurogroup να περνούν, θα μείνει σίγουρα ως η κυβέρνηση των κόκκινων γραμμών οι οποίες στην πορεία ξεθώριαζαν αλλά παρέμεναν κόκκινες μέχρι νεωτέρας.
Ας δούμε το δεύτερο: με συνεχείς μεταθέσεις των συμφωνιών που η ίδια επιχειρεί να συνάψει και με τους χειρισμούς της πάει όλο και πιο πίσω την αξιολόγηση. Μάλιστα τα στελέχη της συνεχώς αυτοαναιρούνται στο χρονικό όριο ή στις προθεσμίες την ίδια ώρα που με την τεχνική τους απλώς διαμορφώνουν το τοπίο να συμφωνούν μεταξύ τους οι δανειστές. Κι όμως ο χρόνος είναι ο υπ’ αριθμόν ένα παράγοντας ανάταξης για την οικονομία και την κοινωνία. Το συνεχές σύρσιμο της αξιολόγησης σέρνει μαζί του τις ληξιπρόθεσμες οφειλές αλλά και συνολικά την επανεκκίνηση της οικονομίας και άρα της κανονικότητας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως και οι δανειστές τηρούν σκληρή στάση. Αυτό όμως είναι δεδομένο και φτιάχνει ένα κλίμα αδιεξόδου για αυτόν που δανείζεται, όχι για αυτόν που δανείζει. Το γεγονός πως και από το σημερινό Eurogroup δεν θα περιμένουμε κάτι, ενώ όλοι οι δρόμοι δείχνουν πια μια ακόμη «χαμένη άνοιξη» για την οικονομία, είναι κάτι που κλονίζει τη συνοχή της χώρας.
