Κατά καιρούς όλοι έχουν επισημάνει τους κινδύνους που ενδέχεται να προκαλέσουν στα παιδιά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Κίνδυνοι που αφορούν στην υγεία, σωματική αλλά και ψυχική. Παράλληλα αποτελεί κοινή αποδοχή ότι καθίσταται αδύνατον να αποτραπεί σήμερα ένα παιδί από όλο αυτό το σύμπαν. Ακόμα κι ένας γονιός – ορκισμένος εχθρός δεν θα τα καταφέρει, προκαλώντας αντίθετα αποτελέσματα, με ένα είδος στερητικού συνδρόμου.
Αλλωστε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια βρίσκονται πια παντού: στους υπολογιστές, στις οθόνες της τηλεόρασης, στα κινητά, στα τάμπλετ. Κι ενώ ψυχαγωγούν με τον τρόπο τους, συχνά – πυκνά προκαλούν εκνευρισμό στα παιδιά, αυξάνουν έναν νοσηρό ανταγωνισμό και, ακόμα χειρότερα, τα εξοικειώνουν με ακραίες καταστάσεις. Ολοι ξέρουμε την επιτυχία που σημειώνουν τα παιχνίδια με πολέμους, μάχες, σκοτωμούς κ.λπ. Οπως επίσης τη δύναμη που έχουν να υποκαθιστούν την πραγματική ζωή με την πλασματική. Να κερδίζει εκείνος που σκότωσε τους περισσότερους…
Γι’ αυτό και είναι πολλαπλάσια αισιόδοξο το μήνυμα της επιτυχίας που σημειώνει το δανέζικο, διαχρονικό και δημιουργικό παιχνίδι με τα χρωματιστά τουβλάκια. Με τη φήμη και την παράδοσή του κατάφερε να ανανεώσει το περιεχόμενό του, να ανοίξει τη βεντάλια του, προσθέτοντας υλικό που ενδιαφέρει ολόκληρη την οικογένεια. Επιπλέον, σε μια προσπάθεια να μη μείνει πίσω από τις εξελίξεις και να λειτουργεί ανταγωνιστικά μέσα στη διεθνή αγορά, προσέθεσε και ένα συναρμολογούμενο παιχνίδι για τα πιο μικρά παιδιά. Ετσι ώστε να έρχονται σε μια πρώτη επαφή με τον προγραμματισμό.
Τα τουβλάκια καλλιεργούν τη συγκέντρωση, τη φαντασία, την υπομονή, την επιμονή, την ηρεμία. Χτίζεις, δεν σκοτώνεις. Κερδίζεις, δεν καταστρέφεις.
Οι μηχανικές και επαναλαβανόμενες κινήσεις, που, πολλές φορές, επιβάλλουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, δεν αφήνουν το μυαλό να λειτουργήσει, να ακονιστεί, να πάρει πρωτοβουλίες. Οι παράλληλες και πολλαπλές επιπτώσεις στην υγεία από τη διαρκή επαφή με την οθόνη, μικρή ή μεγαλύτερη, έρχονται να προστεθούν, μια που η ενασχόληση πλέον αρχίζει από τις προσχολικές ηλικίες. Υποκαθιστώντας ακόμα και τα παραμύθια. Μήπως τελικά τα «τουβλάκια» είναι καλύτερα από τα «τούβλα»;
