Αν και η υποκριτική είναι καθαρά προσωπική και εσωτερική διαδικασία, η Ανθή Ευστρατιάδου επιμένει να είναι ομαδική παίκτρια. Και το απέδειξε χθες, όταν κατά την παραλαβή του θεατρικού βραβείου Μελίνα Μερκούρη που της απονεμήθηκε, δήλωσε πως η διάκριση αυτή ανήκει στην παράσταση. Η 34χρονη ηθοποιός τιμήθηκε για την ερμηνεία της στο έργο «Ο αδαής και ο παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα, σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, που ανέβηκε πέρυσι στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Επικράτησε δε έναντι των πέντε ομότεχνών της Δήμητρας Βλαγκοπούλου, Αναστασίας-Ραφαέλας Κονίδη, Ντάνης Γιαννακοπούλου, Κατερίνας Μαυρογεώργη και Ελίνας Ρίζου, που ήταν συνυποψήφιες στη φετινή 11η χρονιά του θεσμού.

Την ίδια ομαδική διάθεση επέδειξε μιλώντας στο «Νσυν» για το τι σημαίνει η διάκριση για μια αναδυόμενη πρωταγωνίστρια. «Είναι πραγματικά για μένα πάνω απ’ όλα μια επιβράβευση της παράστασης, των συντελεστών της και της δουλειάς μέσα στην παράσταση. Είναι μια μεγάλη τιμή όχι μόνο αν κερδίσει κανείς το βραβείο αλλά και η ίδια η υποψηφιότητα, είμαι πολύ χαρούμενη για μένα και για τις άλλες τις κοπέλες. Δεν ξέρω πώς θα με βοηθήσει στο μέλλον, αλλά σίγουρα είναι μια επιβεβαίωση του κόπου της καθεμιάς μας» ανέφερε. Αυτός ο κόπος της δεν φαίνεται να περνάει απαρατήρητος αφού το Μερκούρη είναι το επιστέγασμα μιας καλής πορείας στον χώρο με άλλες βραβεύσεις και υποψηφιότητες τα τελευταία δύο χρόνια. «Είναι μια αντανάκλαση της προσπάθειας που κάνει ο καθένας. Αλλά νομίζω ότι τα βραβεία έχουν να κάνουν και με τις συγκυρίες, σε ποια παράσταση θα βρεθείς, σε ποια χρονική στιγμή, με ποιους. Δεν πιστεύω ότι μόνο όσοι βραβεύονται ή είναι υποψήφιοι είναι καλοί ηθοποιοί. Σε καμία περίπτωση. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί ηθοποιοί. Κατά μία έννοια, όντως υπάρχει ένα κομμάτι τυχαιότητας, σύμπτωσης μέσα σ’ αυτό. Από την άλλη, ελπίζω να υπάρχει και κάτι άλλο μαζί» τονίζει η ηθοποιός.

Γεννημένη στην Αθήνα, η Ανθή στα πρώτα χρόνια της ζωής της διοχέτευε όλη την ενέργειά της στον στίβο. Οταν κρέμασε τα αθλητικά της παπούτσια, ψάχνοντας τις επόμενες κινήσεις της, απευθύνθηκε στον Δήμο Ζωγράφου, όπου μεγάλωσε, κι έκανε τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού. Τα αποτελέσματα, που της πρότειναν τον χορό και το θέατρο, της έβαλαν τον πρώτο σπόρο του θεάματος μέσα της. Απορρίπτοντας την ιδέα του χορού λόγω της σωματικής της διάπλασης, έβαλε στο Μηχανογραφικό της το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Και μετά τις Πανελλαδικές Εξετάσεις ετοίμασε τις αποσκευές της για τη συμπρωτεύουσα.

ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΝΙΓΚΟΥΝΤΑ. Στα χρόνια της σχολής, ο Γιάννης Λεοντάρης, που ήταν επόπτης στη διπλωματική της εργασία, της πρότεινε να συμμετάσχει στην παράσταση «Βοσκοπούλα» της πειραματικής ομάδας Κανιγκούντα, εγκαινιάζοντας μια πολύχρονη δημιουργική διαδικασία και δίνοντας το δικό της στίγμα σε παραγωγές όπως η νεοελληνική κωμωδία «Η βεγγέρα» που παρουσιάστηκε το 2009. Νωρίτερα, μιας και βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, συμπεριλήφθηκε στο καστ της παιδικής παράστασης «Ονειρο του δωδεκαήμερου», σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου, που ανέβηκε τη σεζόν 2007-2008 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Η συνεργασία της με τη δεύτερη τη τάξει δημόσια σκηνή συνεχίστηκε και το καλοκαίρι του 2008, συμμετέχοντας στον Χορό της παράστασης «Ορέστης», σε σκηνοθεσία Σλόμπονταν Ούνκοβσκι.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ξεκίνησε να βάζει τις βάσεις τής καριέρας της, προσθέτοντας συνεχώς σημαντικές συνεργασίες. Τον χειμώνα του 2014 έπαιξε στην παράσταση «Το θηρίο στη ζούγκλα» στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν με την ομάδα Προτσές. Λίγους μήνες αργότερα, στο Υπόγειο του ίδιου θεάτρου ανέβηκε το «Αλμανάκ», σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, όπου πρωταγωνίστησε με μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας τις πρώτες διακρίσεις της: μια υποψηφιότητα για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη (το 2015) και το βραβείο Κάρολος Κουν ερμηνείας ηθοποιού σε ελληνικό ρόλο (τον περασμένο Νοέμβριο). Το καλοκαίρι αυτής της σεζόν, στράφηκε στο παιδικό κοινό με την παράσταση «Η κοιμωμένη ξύπνησε» από το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Εκεί σε δύο σεζόν έπαιξε και στο «Περσινή αρραβωνιαστικιά» της Ζυράννας Ζατέλη.

Το 2015 αφιερώθηκε στην παραγωγή «Φθινοπωρινή σονάτα» στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρη Βογιατζή, ενώ την επόμενη σεζόν έκανε το ντεμπούτο της στο Εθνικό Θέατρο. Πήρε μέρος στις παραστάσεις «Πεδίο βολής (Αγριόπαπιες)» της Πειραματικής, σε σκηνοθεσία Κορίνας Βασιλειάδου, Χάρη Πεχλιβανίδη και Πρόδρομου Τσινικόρη, και «Ο αδαής και ο παράφρων», όπου ξεχώρισε. Πριν από το Εθνικό, το συγκεκριμένο έργο είχε κάνει πρεμιέρα στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παράλληλα με το «Λούλα», όπου επίσης συμμετείχε πατώντας τη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Τη φετινή σεζόν, δοκιμάζεται στο «Ακυβέρνητες πολιτείες: Η λέσχη», με τη σκηνοθετική επιμέλεια της Εφης Θεοδώρου, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.

INFO: H Ανθή Ευστρατιάδου αυτές τις ημέρες εμφανίζεται στις «Ακυβέρνητες πολιτείες» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης (Πεσμαζόγλου 5, τηλ. 210-3228.706)