Στις 12 Νοεμβρίου 2016, ο Πρωθυπουργός δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο έγραφε ότι «είναι ζήτημα λίγων εβδομάδων να έχουμε καλά νέα για το χρέος» και ότι «η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα» –δηλαδή, στις 6 Δεκεμβρίου…
Από τότε πέρασαν 18 εβδομάδες. Μπήκαμε αισίως στη 19η, χωρίς καλά νέα για το χρέος –για την ακρίβεια, χωρίς καθόλου νέα.
Πέρασαν επίσης 15 εβδομάδες από τις 6 Δεκεμβρίου και η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει. Ούτε έγκαιρα ούτε άκαιρα.
Παρέθεσα την έγγραφη διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού, αλλά θα μπορούσα να προσθέσω και δεκάδες δηλώσεις υπουργών ή κυβερνητικών παραγόντων που εδώ και μήνες κλίνουν το ρήμα «κλείνω» σε όλους τους χρόνους.
Τώρα, χθες, αύριο, όπου να ‘ναι…
Στις 20 Φεβρουαρίου, οι Παππάδες πανηγύριζαν παρέα με την ΕΡΤ ότι τελείωσε η λιτότητα και ξεμπερδέψαμε.
Σε αντίθεση με τους πανηγυρτζήδες, σημειώναμε εδώ την επομένη, στις 21 Φεβρουαρίου, ότι το πράγμα «στράβωσε».
Δεν γνωρίζω αν θα πανηγυρίσουν ξανά μετά τα χθεσινά. Επί της ουσίας όμως αναρωτιέμαι τι ακριβώς ισχύει: Δεν ξέρουν τι λένε ή μήπως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει;
Διότι μια κυβέρνηση που παραπαίει από ημερομηνία σε ημερομηνία, από πρόβλεψη σε πρόβλεψη κι από πανηγύρι σε μνημόσυνο στερείται είτε γνώσης είτε επίγνωσης. Και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα.
Επί της ουσίας τα πράγματα παραμένουν απλά. Να τα θυμίσουμε.
Πρώτον, οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν ότι χωρίς το ΔΝΤ δεν υπάρχει πρόγραμμα.
Δεύτερον, το ΔΝΤ για να μείνει ζητάει μια σειρά πραγμάτων από τους Ευρωπαίους για το χρέος και από την Ελλάδα για μεταρρυθμίσεις.
Τρίτον, οι Ευρωπαίοι λόγω εκλογών δεν κάνουν βήμα για το χρέος και συμφώνησαν με το ΔΝΤ να πληρώσει καταρχήν τον λογαριασμό η Ελλάδα και βλέπουμε. Αυτό μετέτρεψε τη διαπραγμάτευση σε μια διαπραγμάτευση Ελλάδας – ΔΝΤ.
Αυτό το βασικό πλαίσιο δεν έχει μεταβληθεί κι ούτε φαίνεται πιθανό να μεταβληθεί. Αγορά εργασίας, συντάξεις, Δημοσιονομικό –τα επανέλαβε χθες ο Ντεϊσελμπλούμ…
Τα υπόλοιπα για «αντίμετρα» και διάφορα φούμαρα που επινόησε η κυβέρνηση για να χρυσώσει το χάπι είναι φύκια που πωλούνται για μεταξωτές κορδέλες.
Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με ένα σκληρό τελεσίγραφο. Ή θα υποκύψει πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών –του ΔΝΤ, δηλαδή… –ή δεν θα κλείσει η αξιολόγηση.
Ενα τελεσίγραφο που γίνεται σκληρότερο από την πεποίθηση των δανειστών ότι τελικώς η κυβέρνηση θα υποκύψει. Αργά ή γρήγορα.
Καλό σενάριο λοιπόν δεν υπάρχει. Απομένει στην κυβέρνηση να διαλέξει αν θα υποκύψει αργά με κόστος ή θα υποκύψει γρήγορα με κόστος.
Εκτός κι αν διαλέξει εκλογές. Με κόστος.
Τελευταία Νέα