Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας έπεσε από τα σύννεφα, σύμφωνα με το άτυπο ανακοινωθέν. Εφτασε αιφνιδιαστικά στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο και αντίκρισε κατάματα το τέρας της γραφειοκρατίας. Αυτό που για τους πλέον παρατηρητικούς είχε ταυτιστεί με το «παλιό σύστημα» στη ρητορική τής πάλαι ποτέ αντιπολίτευσης. Εμαθε από πρώτο χέρι ο υπουργός ότι περίπου 50 άτομα περίμεναν στα εξωτερικά ιατρεία, ενώ μια βλάβη στον εκτυπωτή καθυστερούσε τη ροή εξέτασης των ασθενών.
Το σοκ θα πρέπει να ήταν πρωτόγνωρο για τον συγκυβερνήτη. Υπάρχει, λοιπόν, και αυτή η Ελλάδα που δεν θεραπεύεται με επικοινωνιακά επιθέματα, όπως η πολιτική διαπραγμάτευση, η στενοκεφαλιά των θεσμών ή η εσωτερική τρόικα. Υπάρχει πρωτίστως το διαπιστωμένο έλλειμμα των κοινωνικών δομών, το οποίο δεν μπαλώνεται με τσιρότα, ούτε με συνθήματα για εσωτερική κατανάλωση.
Ο υπουργός, όμως, ήταν και αποφασισμένος. Για να ρίξει βορά στην αρένα την ολιγωρία των υπευθύνων, μοίρασε «καμπάνες» σε τρία στελέχη του νοσοκομείου. Κίνηση που προφανώς απαιτεί αγέρωχο ύφος και εκλεκτικές επικοινωνιακές ικανότητες.
Λύθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα της καθυστέρησης και της πολύωρης αναμονής στο νοσοκομείο; Προφανώς όχι. Τα αιτήματα αυτά αντιστοιχούν σε μια στρατηγική βάθους. Εκπορεύονται από μια πολιτεία που ιεραρχεί τις προτεραιότητές της πέρα από ιδεοληψίες, ιδεολογίες και πειραματισμούς. Ενα κράτος που παρεμβαίνει χειρουργικά για να λύσει τις εκκρεμότητες στα πεδία της λεγόμενης χαμηλής πολιτικής, χωρίς να επικαλείται κάθε τόσο την ανημπόρια του εξαιτίας της μνημονιακής ατζέντας.
Στην περίπτωση μιας αιφνιδιαστικής επίσκεψης, όμως, δεν είναι το μακροπρόθεσμο που επείγει, αλλά το επιφανειακό που πασχίζει να αποκτήσει βάθος. Το ύφος τής πολιτικής εξαντλείται στα υποκατάστατά της. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα προστέθηκαν credits στο ηγεμονικό προφίλ του συγκυβερνήτη, αν ερμηνεύουμε σωστά το άτυπο ανακοινωθέν. Είναι μια στάσις κι αυτή, έστω κι αν δεν νιώθεται. Οταν ξεμένεις από άρτο, πολλαπλασιάζεις τα θεάματα. Κόβεις κορδέλες, ανακοινώνεις γήπεδα και ενίοτε μοιράζεις «καμπάνες».