Αντί του κύριου άρθρου, «ΤΑ ΝΕΑ» δημοσιεύουν ένα ποίημα του Γιώργου Σεφέρη (από το «Τετράδιο Γυμνασμάτων, Β’), με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. Το ποίημα γράφτηκε στις 26.11.1934. Σαν σήμερα…

Eνα παραλλαγμένο

παραμύθι ξεπληρώνουμε

κι εμείς/

και οι άλλοι/

όπως κι οι αποτεφρωμένοι γέροντες/

που είχαν ραβδιά στα χέρια και μιλούσαν ήρεμα./

Το βουρκωμένο λουτρό, το δίχτυ, το μαχαίρι/

η πορφύρα κι η φωνή που ρωτούσε για τη θάλασσα/

ποιoς θα την εξαντλήσει,/

θρέψανε τη ζωή μας./

Την αγάπη μας την πίναμε σιγά σιγά/

μας φαίνουνταν καταπότιο για μιθριδατισμό·/

ώσπου το τέλος ήρθε

κι απονεκρώθηκε./

Αλήθεια, πάντα φρόνιμα μας οδήγησε/

ο λαός μας.

Αρκείτω βίος, τούτη

η ζωή/

ανάμεσα Πεντέλη και Υμηττό και Πάρνηθα./

Ομως οι ρίζες/

οι ρίζες δε μαραίνουνται εύκολα/

δε φεύγουν εύκολα

τα μιάσματα/

της αλλοφροσύνης,

της αδικίας, της κενοσπουδίας./

Τρεις χιλιάδες χρόνια

και περισσότερα/

πάνω στους ίδιους βράχους/

πληρώνουμε το παραλλαγμένο παραμύθι./

Λυπήσου εκείνους

που περιμένουν!