Πριν από έναν μήνα, ο Δημήτρης Πέλκας γονάτιζε μπροστά στη Θύρα 4 ενώπιον των φανατικών οπαδών του ΠΑΟΚ και με δάκρυα στα μάτια απολάμβανε τη στιγμή. Ηταν η επίτευξη του πρώτου γκολ φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Λίγες ώρες μετά το ματς με τη Βέροια, έγραφε στο Instagram: «Ευχαριστώ τον Θεό για την πιο συγκινητική στιγμή της καριέρας μου». Αυτός ο νέος με τον πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, τον οποίο επικαλούνται όσοι τον γνωρίζουν καλά, είναι το ίδιο πρόσωπο που την περασμένη Κυριακή σοκάρισε το πανελλήνιο με την κίνησή του να κρατήσει επιδεικτικά τα γεννητικά του όργανα μπροστά στις κάμερες όταν σημείωσε το τέρμα με το οποίο ο Δικέφαλος του Βορρά κατέβαλε την αντίσταση του Πανιωνίου, στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων. Ηταν ομολογουμένως μια κακή στιγμή, πολύ περισσότερο επειδή ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είναι ένας εξ αυτών (των λιγοστών πλέον στον ελληνικό χώρο) που ενσαρκώνουν το όνειρο κάθε πιτσιρικά ο οποίος ασχολείται ενεργά με το άθλημα. Το παιδί των ακαδημιών που πήρε την ευκαιρία να γίνει μέλος της πρώτης ομάδας σε έναν μεγάλο σύλλογο, στη συνέχεια βασικό στέλεχός του και κατ’ επέκταση διεθνής! Αν πιάσετε τις μεγάλες ομάδες της χώρας μία προς μία, οι περιπτώσεις μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τώρα τελευταία είναι ο Ολυμπιακός αυτός που εμφάνισε στο προσκήνιο νέους μικρούς ήρωες (Μανθάτης και Ανδρούτσος) που πολύ γρήγορα πέτυχαν τα προαναφερθέντα.

Η συγκεκριμένη συμπεριφορά του Πέλκα δεν συνάδει με τον χαρακτήρα του. Γι’ αυτό και οι κάθε λογής «ηθικολόγοι», όχι εκείνοι που δικαίως τον ψέγουν για την κακή (και προσβλητική) στιγμή, αλλά όσοι έφτασαν στο σημείο να γράψουν κείμενα για το «έγκλημα» που διέπραξε ζητώντας την κεφαλήν του επί πίνακι, θα έπρεπε συνάμα να αναρωτηθούν (ή να αναζητήσουν) ποιος ήταν ο λόγος της παρεκτροπής του Πέλκα. Οχι για να τον δικαιολογήσουν, όσο για να αντιληφθούν ότι αφενός υπήρχε κάποια αιτία και αφετέρου τα λάθη δεν είναι μόνο για να επισημαίνονται, αλλά και για να συγχωρούνται. Αρκεί βέβαια να μην επαναλαμβάνονται.

Για τον 25χρονο διεθνή μέσο, αυτό ήταν ένα ατόπημα το οποίο στηλίτευσε ακόμα και ο σπουδαίος Γιώργος Κούδας, ο πλέον εμβληματικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Είπε επίσης όμως ότι «ακόμα κι εγώ έχω συμπεριφερθεί πολύ πιο άσχημα σε έντονες στιγμές, όμως ξεχάστηκε γρήγορα επειδή ήμουν ο Κούδας. Προσωπικά θα τον αγκάλιαζα, θα τον φιλούσα και θα του έλεγα σε συγχωρώ για τελευταία φορά. Αν δεν το έχεις ζήσει πάντως δεν μπορείς να το καταλάβεις, η ένταση είναι πάρα πολύ μεγάλη». Ο ενοχλητικός εκτροχιασμός του Πέλκα ασφαλώς και δεν θα πρέπει να έχει επόμενη φορά. Οσο για την εξήγηση αυτής της αντίδρασης, οι απόψεις διίστανται. Ο ίδιος υποστήριξε ότι «το έκανα για να δείξω ότι στο τέλος έχουμε τα κότσια», εντός της ομάδας όμως ξέρουν όλοι καλά ότι η πίεση που νιώθει φέτος για να καθιερωθεί στον ΠΑΟΚ μετά την περυσινή καλή σεζόν, σε συνδυασμό με τους διαδοχικούς τραυματισμούς και κάποια δυσπιστία από την εξέδρα, ήταν αυτή που τον οδήγησε στο ατυχές ξέσπασμα.

Τελευταία Νέα