Η ορολογία περί παιδιού-θαύματος είναι μάλλον ξεπερασμένη. Ισως γιατί τα ερεθίσματα των παιδιών σήμερα είναι συντριπτικά περισσότερα από τα ερεθίσματα των παιδιών άλλων εποχών. Ωστόσο, και παρόλο που έχει επιχειρηθεί να εξηγηθεί σε βάθος –χωρίς πάντα μεγάλη επιτυχία –το φαινόμενο της πρώιμης εκδήλωσης ενός μεγάλου ταλέντου (που, όπως ξέρουμε, δεν προδικάζει ένα ανάλογα εκπληκτικό μέλλον, καθώς αυτό επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες), πάντα εκπλήσσεται κανείς με κάποιες χαρακτηριστικές, τέτοιες περιπτώσεις και δυσκολεύεται να πιστέψει ότι είναι αληθινές.
Και ενώ έχουμε δει δωδεκάχρονα και δεκατριάχρονα παιδιά να φτιάχνουν startups ή να παίζουν στο χρηματιστήριο και να κερδίζουν (κάτι που μπορεί κανείς να το αποδώσει χωρίς πολλή σκέψη στην εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες και το «μαθηματικό μυαλό» και να το προσπεράσει), η σύνθετη και εμπνευσμένη χρήση του λόγου θεωρούμε γενικά ότι δεν μπορεί παρά να συμβαδίζει με κάποια πείρα και ωριμότητα. Κι όμως:
«Η ποίηση του Ορφέα Παπακωνσταντίνου είναι μια αληθινή επανάσταση στην ποίηση» γράφει στον πρόλογο η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ για τον εννιάχρονο(!) Ορφέα που έγραψε τα ποιήματα της συλλογής ανάμεσα στα επτά και τα εννιά του χρόνια. «Και δεν είναι μόνο η ποιητική αξία των στίχων. Είναι που έχει κανείς την αίσθηση ότι ο ποιητής χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματα της ποίησής του για να εισχωρήσει όσο πιο βαθιά γίνεται στα μυστήρια της ζωής· κι όταν λέμε ζωή, εννοούμε το σύμπαν, από την κίνηση των αστεριών ώς το τι βασανίζει τους ανθρώπους».
Σύμφωνα με την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, υπάρχει και ένα «δεύτερο στάδιο της επανάστασης», που ορίζεται ακριβώς από την ηλικία του ποιητή: «Οτι ίσως υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο ιδέες, αξίες, γνώσεις που δεν εξαρτώνται από τη διανοητική του εξέλιξη, αλλά από έναν άλλο μηχανισμό που είναι, βέβαια, άγνωστος. Ενστικτο το λέμε, διαίσθηση το λέμε; Οπως και να το λέμε, σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή του και την υπόγεια επίδρασή του στη ζωή μας».
Ας δούμε μερικούς στίχους του γεννηθέντος το 2007(!) Ορφέα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016 από τις εκδόσεις Εύμαρος:
«Ξαφνικά, το ισχυρό φεγγάρι με τη γη μεταμορφώθηκαν / σε ένα φως που μπήκε στο σκοτάδι και το διέλυσε. / Τότε ο ήλιος έλαμψε ξανά και ο κόσμος πραγματοποιήθηκε!!!» (από το ποίημα «Τζάκι»).
Ή στο ποίημα «Το ασανσέρ»: «Το ασανσέρ αυτό / μας βγάζει / σ’ άλλη πόλη / με καθαρό / ουρανό και γη / και λέω, / πω πω! / Πρέπει να τον γράψω / σε ποίημα / τον παράδεισο αυτό».

Ορφέας Παπακωνσταντίνου

Το χιόνι χορεύει

Πρόλογος Κατερίνα

Αγγελάκη-Ρουκ,

εκδ. Εύμαρος, 2016, σελ. 48

Τιμή: 7,80 ευρώ

Τελευταία Νέα