Στον πρόλογο για τις ιστορίες που θα σας διηγηθώ θα μπορούσα να υιοθετήσω την άποψη του συρμού πως η δημοσιογραφία περνά κρίση. Θα κινηθώ ωστόσο αντίθετα στο ρεύμα, αφού πάντοτε θεωρούσα πως η ηθική δεν είναι ζήτημα εποχών αλλά ανθρώπων.
Ιστορία πρώτη: στο τελευταίο Σούπερ Μπόουλ εκλάπη η φανέλα του καλύτερου παίκτη του τελικού και μύθου πλέον του αμερικάνικου φούτμπολ Τομ Μπρέιντι. Για τον αθλητή η φανέλα έχει συναισθηματική αξία, αλλά για οποιονδήποτε άλλον η αξία της μπορούσε να φτάσει τα 500.000 δολάρια. Υστερα από έρευνες του FBI η φανέλα του Μπρέιντι εντοπίστηκε στο Μεξικό, στο σπίτι του δημοσιογράφου Μαουρίσιο Ορτέγκα. Στην έρευνα που έκαναν οι Αρχές βρέθηκε στην κατοχή του Μεξικανού μία ακόμα φανέλα που είχε χάσει ο Μπρέιντι στο Σούπερ Μπόουλ του 2015. Ο Ορτέγκα δεν ήταν απλά ένας διαπιστευμένος δημοσιογράφος αλλά ο διευθυντής της εφημερίδας «La Prensa»!
Ιστορία δεύτερη: μετά την απόλυση του Κλάουντιο Ρανιέρι από τη Λέστερ γράφτηκε στα ταμπλόιντ πως ο Βάρντι ηγήθηκε ανταρσίας κατά του Ιταλού στα αποδυτήρια, αμέσως μετά το πρώτο ματς με τη Σεβίλλη. Λεπτομέρεια: ο Αγγλος απουσίαζε από τα αποδυτήρια για τρεις ώρες, είχε κληθεί να δώσει δείγμα για έλεγχο ντόπινγκ. Το αποτέλεσμα του fake news ήταν η εκτόξευση απειλών εναντίον της γυναίκας και των παιδιών του παίκτη.
Οταν ο μαστροπός της ηθικής αποκαλείται δημοσιογράφος.
