Αν μιλούσαν οι καθρέφτες οι περισσότερες ιστορίες θα γράφονταν διαφορετικά. Οπως, ας πούμε, ο οβάλ καθρέφτης στο μικρό σαλόνι που χωρίζει τα υπνοδωμάτια του πρώτου ορόφου στην πατρογονική εστία του καραμανλισμού, στην Πρώτη Σερρών –όπου κοντοστάθηκε τις προάλλες ο Κώστας Καραμανλής έπειτα από μια βραδιά με πολιτική συζήτηση, ανέκδοτα και τσίπουρα στην κουζίνα του ισογείου. Ή, ο καθρέφτης στο δωμάτιο 222 της τετράστερης Κλεοπάτρας στη Λευκωσία, για όσα είχε συγκρατήσει πριν η Ντόρα Μπακογιάννη αναχωρήσει για τη δική της «συνωμοσία» με τον Νίκο Αναστασιάδη στο Προεδρικό Μέγαρο. Με την κυβέρνηση εγκλωβισμένη ωστόσο σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση και μια ατζέντα εθνικών θεμάτων ανοιχτή, μια καταγραφή στο Park Hyatt, στον 24ο δρόμο της Ουάσιγκτον, ίσως έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και πολιτική ουσία.
Πίσω από το είδωλο του Νίκου Κοτζιά καθρεφτίζονταν ένας παραπόταμος του Ποτόμακ και η πρεσβεία του Μεξικού. Τρίτη απομεσήμερο (ώρα Ελλάδας), η προετοιμασία για τη μετάβαση στον Λευκό Οίκο –την πρώτη κορυφαίου έλληνα αξιωματούχου την εποχή Τραμπ –ήταν αγχώδης, έστω κι αν την προηγουμένη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο Ρεξ Τίλερσον δεν έβαλε δύσκολα: περισσότερο άκουγε παρά μιλούσε. Ο «πετρελαιάς» της Exxon-Mobil που βρέθηκε στο τιμόνι της αμερικανικής διπλωματίας δεν είχε πολλές απορίες, αλλά δεν έδειξε αδαής. Για το Κυπριακό και τα ενεργειακά στην περιοχή είχε άμεση αντίληψη, αφού ο κολοσσός που διηύθυνε μέχρι πρότινος εξασφάλισε το θαλάσσιο Οικόπεδο 10. Το μόνο ξεκάθαρο όμως ήταν η προτεραιότητα που δίνει ο νέος πλανητάρχης στην εξολόθρευση του ISIS. Στον Λευκό Οίκο, με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας ΜακΜάστερ και τον ομογενή προσωπάρχη Ρινς Πρίμπους, η εικόνα έπρεπε να είναι διαφορετική.
Η απόσταση των 7.822 χιλιομέτρων από τη Μόσχα στην Ουάσιγκτον δείχνει πιο σύντομη από εκείνη που διήνυσε ο υπουργός Εξωτερικών από την ιδεολογική καθοδήγηση του ΚΚΕ έως την «αυλή» του Γιώργου Παπανδρέου, την προεδρία του ΙΣΤΑΜΕ και τον τωρινό σταθμό στην Κουμουνδούρου. Πρόκειται για διαδρομή που δικαιολογεί την άνεση του Κοτζιά στα χρωματιστά δωμάτια του Λευκού Οίκου, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι καλύπτει κάθε φιλοδοξία. Για τον γερμανοτραφή καθηγητή, ο Χάμπερμας και ο Χομπσμπάουμ έδειχναν πάντοτε τον δρόμο προς τη Δύση. Ο Τσίπρας προέκυψε στην πορεία γιατί κάλυπτε ανάγκες που δεν κάλυψε ο Παπανδρέου, ενώ τη μεταξύ τους σχέση εμπιστοσύνης είναι προφανές ότι συντηρεί και η κοινοβουλευτική αριθμητική: με τον «υπαρχηγό» Νίκο Τόσκα και την Πειραιώτισσα Γεωργία Γεννιά, ο Κοτζιάς είναι πολυτιμότερος και από τον Καμμένο.
Η Κίνηση Ιδεών και Δράσης Πράττω είναι ένα μέσο για προβληματισμό, χωρίς δεξιές και αριστερές ταμπέλες (το λέει ρητά η ιδρυτική διακήρυξη), αλλά και για αυτόνομη πορεία. Ο Κοτζιάς δεν ίδρυσε ούτε φιλοδοξεί να προεδρεύει σε ένα αριστερόστροφο Δίκτυο 21. Με πανελλαδική κάλυψη πλέον και περισσότερα από 4.000 μέλη, ο δικός του νέος πατριωτισμός πρέπει να αναδειχθεί σε ευρύτερο κοινό. Στις 10 Απριλίου, στο ΕΒΕΑ, μια ομιλία για τα εθνικά θέματα αναμένει πολυπληθές ακροατήριο. «Το “Πράττω” πρέπει να γίνει κόμμα» ήταν μια σκέψη που πρόλαβε ο καθρέφτης προτού ξεκινήσει ο ΥΠΕΞ για τον Λευκό Οίκο.
