Τη σκηνή μπορεί να τη φανταστεί κανείς: ο αντιπολιτευόμενος βουλευτής θα κατηγορεί στο ένα τηλεοπτικό παράθυρο την κυβέρνηση για την ασφυξία που προκαλεί στην οικονομία το Μνημόνιο 4.0 και ο συμπολιτευόμενος θα του απαντά από το άλλο «ναι, αλλά κι εσείς το ψηφίσατε». Δεν χρειάζεται φαντασία για να δει κανείς τη σκηνή να περνάει σαν λάμψη από το μυαλό του. Παίχτηκε άπειρες φορές το 2015, μετά την ψήφιση του Μνημονίου 3.0, για να μην ξορκίζει σήμερα το φάντασμά της η ΝΔ.
Δεν χρειάζεται καν να ανιχνεύσει κανείς τις προθέσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αυτό που διεκδικεί είναι ο διαμερισμός της ευθύνης και μάλιστα ανισομερώς: ο υπουργός Σπίρτζης θα ψηφίζει κλαίγοντας, όπως και τότε, για να υπογραμμίσει το κοντράστ με τους βουλευτές της αντιπολίτευσης που υποτίθεται ότι ψηφίζουν δουλικά σαν γερμανοτσολιάδες και ευτυχείς σαν Πολυάννες που αδυνατούν να αποδράσουν από τον ζαχαρωμένο κόσμο τους. Ο στόχος είναι η εικόνα μιας αντιπολίτευσης τόσο δοτικής και πρόθυμης, που θα την κάνει σχεδόν αόρατη. Και αν σε οποιαδήποτε δημοκρατία το μήνυμα μπορεί να έφτανε στην κοινή γνώμη ασθενές, σε μια τηλεοπτική δημοκρατία φτάνει πάντα πανίσχυρο.
Θα ήταν ένα κομματικό ματς σαν αυτά που έχουν παιχτεί πολλές φορές στο παρελθόν. Μόνο που αυτή τη φορά παίζεται με διαιτητή. Η ΝΔ δηλώνει ότι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα, διαβεβαιώνοντας όμως τους δανειστές ότι το κράτος έχει συνέχεια, δηλαδή ότι θα τα εφαρμόσει ως κυβέρνηση, και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τούς απειλούν με εκλογές. Αλλά είναι σαν να απειλούν ότι θα κρατάνε τη μύτη τους μέχρι να σκάσουν. Και με όλες τις Πολυάννες του κόσμου να τους έχουν πάρει χαμπάρι.
Τελευταία Νέα