Τι είναι πιο εντυπωσιακό; Οτι η παγωμένη κατά 98% πέμπτη ήπειρος σε μέγεθος στον πλανήτη, η Ανταρκτική, αποκτά τη δική της Μπιενάλε; Ή ότι η εικαστική διοργάνωση, που εμπνεύστηκε ο 59χρονος ρώσος μηχανικός, πρώην μέλος υποβρυχίου στη Σοβιετική Ενωση και καλλιτέχνης, Αλεξάντερ Πονομάρεφ, συνδέεται με την ανασκαφή και τη συντήρηση των τοιχογραφιών στον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου της Θήρας; Να ζήσει κάποιος πάνω στην πιο κρύα, ξηρή και ανεμώδη ήπειρο της Γης για χάρη της τέχνης μάλλον δεν είναι κάτι εύκολο, γι’ αυτό κι ο εμπνευστής της αποφάσισε να υλοποιήσει το εγχείρημά του πάνω σε ένα σκάφος, το «Ακαντέμικ», το οποίο απέπλευσε προ ημερών από την Ουσουάια, στο νοτιότερο άκρο της Αργεντινής, για να κατευθυνθεί στην Ανταρκτική και να επιστρέψει μέσα σε 12 ημέρες. Το «πλήρωμα» αποτελείται από 17 καλλιτέχνες, εκ των οποίων οι δύο επελέγησαν κατόπιν διαγωνισμού για δημιουργούς κάτω των 35 ετών ανάμεσα σε 500 αιτήσεις (και άλλοι 15 επελέγησαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στο εθνικό περίπτερο της Ανταρκτικής στην Μπιενάλε της Βενετίας). Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Αλέξης Αναστασίου από τη Βραζιλία, καθώς και τα έξι μέλη της οργανωτικής επιτροπής με επικεφαλής τον Κάπτεν Πόνο, όπως αποκαλούν τον Πονομάρεφ, τον μοναδικό άνθρωπο που κατάφερε να διασχίσει το Κανάλ Γκράντε της Βενετίας με ένα (μικρό, αυτοσχέδιο) υποβρύχιο.
Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΚΑΣΠΕΡΣΚΙ. Πώς κατάφερε όμως να συγκεντρώσει μέσα σε έναν χρόνο το ένα και πλέον εκατ. δολάρια που απαιτούνται για να μπορέσει να σαλπάρει το «Ακαντέμικ» με τους καλλιτέχνες, τους κινηματογραφιστές και το βοηθητικό προσωπικό; Ανθρωπος-κλειδί αναδεικνύεται ο επίσης Ρώσος Ευγένιος Κασπέρσκι, το όνομα του οποίου έγινε παγκοσμίως γνωστό χάρις στην εταιρεία του για την προστασία των υπολογιστών από ιούς. Ο τελευταίος τον περασμένο Ιούνιο ανακοίνωσε την οικονομική του υποστήριξη ώστε να ξεκινήσουν εκ νέου οι ανασκαφές στον σπουδαίο προϊστορικό οικισμό του Αιγαίου, αλλά και να συντηρηθούν οι πολύτιμες τοιχογραφίες του. Το πλοίο θα αράξει σε διάφορες περιοχές της Ανταρκτικής ώστε οι επιβαίνοντες καλλιτέχνες να πάρουν μια γεύση από την αχανή παγωμένη ήπειρο, ενώ στο μεταξύ είτε θα δημιουργήσουν, είτε θα εγκαταστήσουν έργα τέχνης ή θα κάνουν περφόρμανς, αλλά δεν θα αφήσουν πίσω τους ίχνη καθώς προβλέπεται όποιο έργο τέχνης δημιουργηθεί να μεταφερθεί στο πλοίο ώστε μελλοντικά να εκτεθούν σε μεγάλα μουσεία ανά τον κόσμο. «Η τέχνη σήμερα δηλώνεται είτε ως κοινωνική, είτε ως πολιτική. Η Μπιενάλε της Ανταρκτικής πραγματεύεται τον χώρο. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες. Θέλω μια Μπιενάλε χωρίς εμπορικό χαρακτήρα, χωρίς εθνικές συμμετοχές. Τα έργα τέχνης που θα δημιουργήσουμε και τα οποία θα είναι σε διάδραση με τις καιρικές συνθήκες θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία των κλιματικών αλλαγών» καταλήγει ο Αλεξάντερ Πονομάρεφ.
