Οι εκλογές στο γερμανικό κρατίδιο Σάαρ και η απρόοπτη νίκη της κ. Μέρκελ (απρόοπτη γιατί άλλα έδειχναν οι δημοσκοπήσεις) αλλά και οι εκλογές στην Ολλανδία απέδειξαν ακόμα μία φορά ότι για χίλιους λόγους τα εκλογικά προγνωστικά είναι τόσο σίγουρα όσο και τα προγνωστικά των ιπποδρομιών.
Ας το έχουμε αυτό υπόψη, ενώ πλησιάζουν οι γαλλικές προεδρικές εκλογές. Κι ας σταθούμε σε συγκεκριμένες διαπιστώσεις.
Η πρώτη αφορά το ήθος δύο από τους κύριους υποψηφίους: η Ακροδεξιά Λεπέν και ο Δεξιός Φιγιόν έχουν σοβαρό πρόβλημα με τη Δικαιοσύνη για βαρύτατα αδικήματα.
Οι οπαδοί της πρώτης που διώκεται με αίτημα της Ευρωβουλής, δεν φαίνεται να το λογαριάζουν. Πολλοί από τους οπαδούς του δεύτερου, μπορεί να επιλέξουν την αποχή κι ας ήθελαν με πάθος την επιστροφή της κεντροδεξιάς παράταξής τους στην ηγεσία της χώρας. Αν τελικά αποτύχει ο Φιγιόν το μέλλον της Κεντροδεξιάς θα είναι άδηλο.
Η δεύτερη αφορά το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η δεξιά σοσιαλφιλελεύθερη πτέρυγά του στηρίζει όλο και πιο ανοιχτά τον ακαθόριστο πολιτικά μεταρρυθμιστή αλλά μάλλον δημοφιλή Εμανουέλ Μακρόν, η αριστερή του πτέρυγα τον Μπενουά Αμόν που κέρδισε την προκριματική εκλογή εις βάρος του πρώην πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς. Ο Αμόν έχει ένα ξεκάθαρο αριστερό πρόγραμμα, μέσα στην Ευρώπη όμως. Θα είχε δυνατότητες συμμετοχής στον δεύτερο γύρο, εναντίον της Λεπέν, αν ο επίσης αριστερός αλλά ευρωσκεπτικιστής και αρκούντως λαϊκιστής Μελανσόν συμμαχούσε μαζί του.
Λίγες εβδομάδες μετά τις προεδρικές εκλογές θα διενεργηθούν και οι επίσης καθοριστικές βουλευτικές με όλες τις παρατάξεις λαβωμένες. Αυτές οι εκλογές καθορίζουν ήδη πολλά υπόγεια ρεύματα σε όλες τις σε κρίση παρατάξεις. Για τις οποίες η παρουσία στη νέα Εθνοσυνέλευση είναι θέμα επιβίωσης. Αυτό ισχύει για την παγιδευμένη από τον επίμονο Φιγιόν Κεντροδεξιά, ισχύει για το ΣΚ που πληρώνει την πενταετία του Ολάντ (κι ας είναι ώς ένα σημείο πολύ άδικη η «δίκη» που του γίνεται) και ισχύει για τους Πράσινους αλλά και για το ΚΚΓ (παγιδευμένο από τον Μελανσόν) που χωρίς συμμαχία με τους Σοσιαλιστές θα μείνουν εκτός Κοινοβουλίου.
Πάντως –γενική η διαπίστωση –η πολιτική, ηθική και ιδεολογική κρίση που εμφανίστηκε στη Γαλλία και δημόσια με αυτές τις εκλογές είναι χωρίς προηγούμενο.