Οι χορευτές της Μαντόνα, η house του Ιράν

Στη γενέτειρά του, τη Βαρκελώνη, συμπλήρωσε φέτος δεκατέσσερα χρόνια παρουσίας. Παράλληλα επεκτάθηκε σε περισσότερες από μια ντουζίνα πόλεις, από το Βερολίνο μέχρι το Σαντιάγο και από τη Μαδρίτη μέχρι την Πόλη του Μεξικού. Είτε στην Ευρώπη είτε στη Λατινική Αμερική, καθεμία διοργάνωσή του παρουσιάζει τις αποτυπωμένες σε φιλμ στιγμές δόξας, αλλά και εντάσεις, αποτυχίες ή συγκινήσεις που μπορεί να προσφέρει ο κόσμος της μουσικής. Είναι το φεστιβάλ μουσικού ντοκιμαντέρ IN-EDIT, που εμφαίνει στην κινηματογραφική καταγραφή της μουσικής τις αποχρώσεις της και τις μεταβολές τους ανάλογα με τη χώρα, την πόλη ή τη γλώσσα. Το 2014 ήρθε και στην Ελλάδα. Τον περασμένο Οκτώβριο έκανε την τρίτη στάση του στην Αθήνα, ενώ την Πέμπτη 30 Μαρτίου και για μία βδομάδα θα βρεθεί για τέταρτη χρονιά στην πόλη όπου το ελληνικό κοινό το απόλαυσε πρώτη φορά, τη Θεσσαλονίκη.

Το πρόγραμμα στη διοργάνωση της συμπρωτεύουσας μόνο φτωχότερο δεν είναι καθώς από τα αθηναϊκά δώδεκα, τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στο Ολύμπιον αυξάνονται σε δεκαοκτώ. Σε εκείνο για τους Blur και την επάνοδό τους («New World Towers»), σε εκείνο για τις επαγγελματικές διακυμάνσεις του Ντέιβιντ Σαπέλ των UNKLE και της εταιρείας Mo’Wax («The Man from Mo’Wax») ή σε εκείνο με το ανέκδοτο υλικό και τις αφηγήσεις των οικείων της Τζάνις Τζόπλιν («Little Girl Blue») προστίθεται και ένα με έξι χορευτές της Μαντόνα από τα 90’s που μνημονεύουν τις σχέσεις με τη βασίλισσα της ποπ κατά τη διάρκεια της «Blonde Ambition Tour» («Strike a Pose»), ένα άλλο για τον βασανισμένο, πολύπλοκο, αφελή, ταλαντούχο και τελικά αδικοχαμένο μπασίστα Τζάκο Παστόριους («Jaco») ή ένα τρίτο, γνωστό πια, με τον τίτλο «One more time with feeling», διά χειρός Αντριου Ντόμινικ, για την περίοδο δημιουργίας του «Skeleton Tree» του Νικ Κέιβ, που ηχογραφήθηκε κάτω από τη σκιά της απώλειας του έφηβου γιου του.

Στις νέες προσθήκες ξεχωρίζουν επίσης το «The Beatles: Eight Days a Week –The Touring Years» του Ρον Χάουαρντ για τα πρώτα χρόνια των «σκαθαριών», από τα μικρά κλαμπ του Λίβερπουλ μέχρι τις παγκόσμιες σκηνές· το «Landfill Harmonic» για μια παραγουανή ορχήστρα που χρησιμοποιεί όργανα φτιαγμένα από σκουπίδια· το «Eat that Question –Frank Zappa in his own words», ένα μάλλον αινιγματικό παζλ από συνεντεύξεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις του ιδιοσυγκρασιακού μουσικού του τίτλου και, βεβαίως, το «Raving Iran» για την προσπάθεια των νεαρών Αμούς και Αράς να συνθέσουν και να παίξουν μουσική house ξεπερνώντας εμπόδια, απειλές και φόβο στην Τεχεράνη.

ΚΛΑΣΙΚΑ. Κατά τα άλλα θα προβληθεί το κλασικό «Don’t Look Back» του Ντ. Α. Πενεμπέικερ, που παρακολουθεί την περιοδεία του Μπομπ Ντίλαν στην Αγγλία το 1965 εν μέσω προκλητικών δημοσιογράφων ή αντιδραστικών μάνατζερ, αλλά και το «Bird on a Wire» του Τόνι Πάλμερ που καταγράφει μια μάλλον άτυχη τουρνέ του Λέοναρντ Κοέν το 1972, γεμάτη με τεχνικά προβλήματα ή θερμόαιμες θαυμάστριες. Το «The Sad and Beautiful World of Sparklehorse» που αφηγείται τη δραματική ιστορία του Μαρκ Λίνκους, ιθύνοντος νου της ομώνυμης indie μπάντας, όπως κάνει το «Danny Says» για τον Ντάνι Φιλντς, μάνατζερ των Ramones ή των Stooges. Το «The Music of Strangers» ακολουθεί την πολυεθνική ορχήστρα Silk Road Ensemble που έστησε ο τσελίστας Γιο-Γιο Μα, ενώ το «Fonko» αποκαλύπτει τις σύγχρονες μουσικές τάσεις κατά μήκος ολόκληρης της Αφρικής. Το «Oasis. Supersonic» καταγράφει την ιλιγγιώδη πορεία της μπάντας από το Μάντσεστερ, το «The Possibilities are Endless» μπαίνει διακριτικά στο μυαλό του Εντουιν Κόλινς, τραγουδιστή των Orange Juice και του «A Girl Like You», ενώ εκείνος ξεπερνάει τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν έπειτα από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο το 2005.