Μακάρι η παραίτηση της εισαγγελέως Διαφθοράς να αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Διότι το ποτήρι είναι περισσότερο γεμάτο από ποτέ.
Σε σημείο που η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων μιλάει επισήμως για «καθημερινό φαινόμενο».
Η Τσατάνη, ο Ντογιάκος, ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ, τώρα η Ράικου, δεν είναι παρά τα επεισόδια μιας εμμονικής κυβερνητικής προσπάθειας ελέγχου ή επηρεασμού της Δικαιοσύνης.
Προσπάθεια πρωτοφανής. Ποτέ άλλοτε από το 1974 δεν έχουμε ζήσει τέτοιο σκηνικό πιέσεων, εκβιασμών κι εκφοβισμών.
Ενα κύκλωμα επιχειρεί να εκμαιεύσει αδικήματα, να καθοδηγήσει διώξεις και δικογραφίες, να επιβάλει έρευνες και απαγγελίες κατηγορίας.
Ενα κύκλωμα το οποίο δεν είναι καν αόρατο, αφού σε κάθε ευκαιρία επαίρεται δημοσίως (και στη Βουλή…) για τη δραστηριότητά του.
Στηρίζεται στην αντισυνταγματική δράση συγκεκριμένων κυβερνητικών στελεχών (τουλάχιστον δυο δεξιάς προέλευσης…), κάποιων επίορκων δικαστικών (κυρίως εισαγγελέων…) και του χειρότερου δημοσιογραφικού υποκόσμου (ο οποίος αναλαμβάνει τη δημοσιοποίηση των εκβιασμών). Ο ορισμός του κυκλώματος.
Ολοι είναι γνωστοί. Και προφανώς θα κληθούν την κατάλληλη στιγμή να δώσουν λογαριασμό, αλλά προς το παρόν μάχονται να μην έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Θα έρθει. Στη δημοκρατία, κάθε προσπάθεια φαλκίδευσής της έχει κοντά ποδάρια, αφού τελικά όλα κρίνονται μια εκλογική Κυριακή.
Μόνο που δεν είμαστε ακόμη εκεί. Γι’ αυτό περισσότερο κι από την παραίτηση και τις καταγγελίες της Ράικου με ανησύχησε η αντίδραση του υπουργού Δικαιοσύνης.
Προσέξτε. Μια δικαστικός παραιτείται από μια κομβική θεσμική θέση της Δικαιοσύνης. Διατυπώνει μια σειρά από καταγγελίες –και εδώ δεν εξετάζω τη βασιμότητά τους…
Τι θα έκανε ένας κανονικός υπουργός; Θα έλεγε «μάλιστα, θα τα ελέγξω και θα σας πω».
Τι έκανε ο συγκεκριμένος υπουργός; Μετατράπηκε όχι απλώς σε διάδικο της υπόθεσης, αλλά και σε αντίδικο της εισαγγελέως. Μόνο που δεν την έβρισε!
Είχε λόγο να το κάνει; Κανέναν. Είχε όφελος; Ούτε κατά διάνοια.
Γιατί το έκανε τότε; Πώς εξηγείται μια τόσο ακατανόητη στάση; Μόνο αν είχε υποχρέωση. Με άλλα λόγια, μόνο αν γνώριζε ήδη κι από πρώτο χέρι όσα η εισαγγελέας κατήγγειλε.
Μακάρι να έχω άδικο. Αλλά όλη αυτή η υπόθεση δεν θα έχει καλή εξέλιξη.
Κι αν η εξέλιξη είναι δυσάρεστη για όσους μετέχουν στο κόλπο, κανένα πρόβλημα. Θα υποστούν το κόστος των πράξεών τους.
Αλλά αν η εξέλιξη είναι δυσάρεστη για τη δημοκρατία μας, τότε έχω πρόβλημα σοβαρό.
Και για να μην το ρισκάρουμε, το ζητούμενο είναι να έρθει η «κατάλληλη στιγμή» μια ώρα αρχύτερα. Να ξεχειλίσει δηλαδή το ποτήρι.
Τελευταία Νέα