Η ομόφωνη αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών απάλλαξε τον ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ και τα άλλα φυσικά πρόσωπα από κάθε ποινική ευθύνη σε σχέση με ένα «σκάνδαλο» (που κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι δεν έγινε ποτέ)! Πάντως η εκκαθάριση αυτής της δυσώδους υπόθεσης αποκάλυψε ορισμένες επικίνδυνες αντιφάσεις. Τι εννοώ;

Διάφοροι δικαστές του Εφετείου Αθηνών αποδέχθηκαν –μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα –δύο αντίθετες «αλήθειες» (που είναι πλήρως ασύμβατες μεταξύ τους).

Ετσι πριν από έξι χρόνια οι εφέτες που αποφάσισαν για την «προφυλάκιση» του Εφραίμ αποδέχθηκαν ότι αυτός είναι ένα «άτομο με ροπή στην εγκληματική δράση»! Και επιπλέον ότι διέπραξε πολλαπλά κακουργήματα «τα οποία δεν προσιδιάζουν στο μοναχικό σχήμα και την πνευματική του αποστολή» («Ποινική Δικαιοσύνη 2012») .

Επιπλέον προσδιορίστηκε ότι από τις εγκληματικές ενέργειες του γενειοφόρου Εφραίμ το ελληνικό κράτος υπέστη τεράστια ζημιά, αφού ξεπουλήθηκαν με μικρό τίμημα στη Μονή Βατοπεδίου πανάκριβα ακίνητα του Δημοσίου αξίας 205.000.000 ευρώ (έναντι της παραχώρησης της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων εκτάσεων)!

Αντίθετα, πριν από λίγες ημέρες οι δικαστές του Τριμελούς Εφετείου με την απόφασή τους μας αποκάλυψαν μια εντελώς διαφορετική αλήθεια (ή «έναν άλλο κόσμο»)! Κατ’ αρχήν αποδέχθηκαν ότι όλες οι ανωτέρω παραδοχές ήταν εσφαλμένες –ή μια φαντασίωση –και ότι δεν υπήρχε καμιά ζημιά στο ελληνικό Δημόσιο. Επειτα ενστερνίστηκαν την άποψη ότι ο ηγούμενος Εφραίμ ήταν μια αγνή προσωπικότητα και ότι δεν είχε δόλο. Τέλος, υιοθέτησαν τη γνώμη ότι δεν επιβεβαιώθηκαν αποδεικτικά τα σοβαρά κακουργήματα που αποδόθηκαν στους κατηγορουμένους.

Και το εκρηκτικό ερώτημα είναι το εξής: Πώς είναι δυνατόν ένα σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους πολίτες όταν στην πορεία ποινικής εκκαθάρισης μιας υπόθεσης υιοθετούνται τόσο διαφορετικές εκδοχές για την «αλήθεια»; Ποιους να πιστέψουμε; Τους εφέτες που μας είπαν ότι ο Εφραίμ είναι μια επικίνδυνη προσωπικότητα; Ή τους εφέτες που μας είπαν ότι είναι ένας «άγιος» χωρίς κακές προθέσεις;

Βεβαίως η απόφαση του Δικαστηρίου είναι δικονομικά ισχυρή. Ομως ενόψει των ακραίων αντιφάσεων που επισημάνθηκαν παραπάνω, η υπόθεση Βατοπεδίου θα είναι μια «κακή στιγμή» για την ελληνική Δικαιοσύνη! Και η αίσθηση τούτη θα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την «υπερηφάνεια» που νιώσαμε ως Ελληνες όταν ο Αρειος Πάγος αρνήθηκε την έκδοση των τούρκων αξιωματικών!

Εξάλλου, αναρωτιέται κανείς το εξής πράγμα: Τι Δικαιοσύνη αποδίδεται άραγε, όταν η υπόθεση τούτη τέλειωσε δικαστικά –σε πρώτο βαθμό –ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια;

Ενόψει όλων αυτών των παραδοχών, είναι τουλάχιστον ακατανόητοι ή απαράδεκτοι οι πανηγυρισμοί που εκδηλώθηκαν από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού κ. Καραμανλή (του νεότερου) που έκαναν λόγο εξωφρενικά για «δικαίωση»! Και μάλιστα όταν με απόφαση του κ. Καραμανλή είχε κλείσει εσπευσμένα το 2009 η Βουλή και είχαν παραγραφεί σκανδαλωδώς οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες των εμπλεκόμενων υπουργών της τότε κυβέρνησης!

Το συμπέρασμα; Η υπόθεση Βατοπεδίου «έκλεισε» δικαστικά –σε πρώτο βαθμό –αλλά θα μένει «ανοικτή» στη συνείδηση της κοινωνίας!

Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ

Τελευταία Νέα