Στα κάγκελα είναι εδώ και μέρες οι συμπατριώτες μου Παριανοί. Αιτία τα αιολικά πάρκα, δηλαδή οι περίπου 50 ανεμογεννήτριες που, σε πρώτη φάση, πρόκειται να εγκατασταθούν στο νησί. Ενα σχέδιο που θα επεκταθεί και στη Νάξο, στην Τήνο, στην Ανδρο. Τα ίδια γίνονται και στη Σκύρο. Πάνδημη λοιπόν η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Παροικιά. Η ουσία της υπόθεσης αρκετά περίπλοκη και δεν υπάρχει εδώ χώρος να τη αναλύσουμε. Από έναν τηλεφωνικό γύρο που έκανα, όμως, ελλιπής και η πληροφόρηση των διαμαρτυρόμενων κατοίκων. Επίσης, σε τέτοια πεδία ανθεί πάντα η παραπληροφόρηση. Αλλά ούτε για να αποκαλύψουμε μυστικά και ψέματα υπάρχει χώρος. Αλλωστε δεν είναι αυτό το θέμα μου αφού πιστεύω ότι οι αγαπημένοι μου συμπατριώτες, ακόμη και αν τους εξηγούσε κάποιος εμπεριστατωμένα τι επιπτώσεις θα έχει η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στην καθημερινότητά τους (στην ουσία πρόκειται για αλλοίωση του, όντως μοναδικού, τοπίου το οποίο όμως έχει κακοποιηθεί προ πολλού από την άναρχη οικοδόμηση), πάλι θα διαμαρτύρονταν. Οπως συνέβη και σε άλλες περιοχές. Ετσι, συνειρμικά, μου ήρθε το σύνδρομο Not In My Back Yard (Οχι Στην Πίσω Αυλή Μου). Αυτό είναι το θέμα μου.

Νομίζω ότι πρόκειται για εθνικά μας σύνδρομα. Ναι στην ανάπτυξη, φτάνει να μην περάσει από την αυλή μου. Να κοπούν τα επιδόματα, όχι όμως τα δικά μου. Να αλλάξουν όλα, αλλά εγώ να μείνω στα ίδια. Μια ιδιότυπη επαναστατική «Μπερλίνα», συχνά χωρίς αιτία. «Οχι εδώ ανεμογεννήτριες». «Και πού να γίνουν;». «Να γίνουν στην Εύβοια». «Μα η Εύβοια είναι γεμάτη ανεμογεννήτριες». «Ε, να γίνουν αλλού». Και πάει λέγοντας.

Τελευταία Νέα