Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις μια νέα καλή εντύπωση. Για την ακρίβεια, να κάνεις επανεκκίνηση στην καριέρα σου και να πείσεις ότι όντως μπορείς να φτάσεις σε αυτό που προοριζόσουν όταν ήσουν δεν ήσουν 17 χρόνων.
Και ο Καπίνο, ο περί ου ο λόγος, πείθει ότι μπορεί να φτάσει ψηλά. Το σινιάλο το είχε στείλει τον Νοέμβριο του 2011 όταν με τη φανέλα του Παναθηναϊκού έμοιαζε ανίκητος, σταμάτησε σχεδόν μόνος του εκείνη την πολύ καλή ομάδα του Ολυμπιακού με τους επιθετικούς περιωπής. Μάλιστα, κάποιες αποκρούσεις του απέναντι στους Φουστέρ – Μιραλάς ήταν καταπληκτικές. Το τελικό 1-1 έφερε τη σφραγίδα του στο Νέο Φάληρο και έκτοτε μπήκε στο μικροσκόπιο αρκετών, κυρίως για την ψυχραιμία του να παίζει ενώπιον των αντίπαλων φανατικών οπαδών!
ΚΑΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ. Ο Καπίνο στη συνέχεια, μολονότι είχε τη στήριξη του μετρ στην εκγύμναση γκολκίπερ Βασίλη Αλεξούδη, ανθρώπου που ορκιζόταν για το υψηλό του ταβάνι ως κίπερ, έδειξε να χάνει τον προσανατολισμό του. Το παιδί που μεγάλωσε στον Κορυδαλλό και πηγαινοερχόταν με αυτοκίνητα άλλων στις προπονήσεις του ΠΑΟ, δεν έγινε αυτό που λέμε «βασικός και αναντικατάστατος».
Ωστόσο, η μοίρα τον έφερε στη Γερμανία και η Μάιντζ τον ανακοίνωσε το καλοκαίρι του 2014. Εναν χρόνο έμεινε στα ξένα και δεν καθιερώθηκε, ώσπου ο Ολυμπιακός αποφάσισε να πληρώσει περί τα 2 εκατ. ευρώ για να τον φέρει ξανά στην εγχώρια Λίγκα. Μαγκάκι ο Καπίνο, δεν κόμπλαρε και από την αρχή έδειξε άνετος στον τομέα της προσαρμογής. Εδώ πρέπει να θυμηθούμε τόσους και τόσους που άλλαξαν στρατόπεδο και αρχικά έδειξαν σαν ψάρια έξω από το νερό. Ο Στέφανος, όμως, με τα 196 εκατοστά του κορμιού του ήταν αποφασισμένος να αρπάξει την ευκαιρία. Είχε συμπαθητική σεζόν στο Κύπελλο, αν και δεν βγήκε ποτέ από τη σκιά του σπουδαίου Ρομπέρτο. Μέχρι που το περασμένο καλοκαίρι, στο Λιμάνι έβαλαν ένα ριψοκίνδυνο στοίχημα: να χρίσουν βασικό της νέας εποχής τον Καπίνο. Θα άντεχε το βάρος;
Πολλά μπορεί να ειπωθούν για τη μέχρι προ ολίγων ημερών πορεία του Στέφανου. Δεν έκανε κάτι σούπερ στο πρωτάθλημα, κάτι που να τον θυμόμαστε, μέχρι που κλήθηκε να επιστρέψει από τραυματισμό και στη βασική ενδεκάδα στην καυτή Λεωφόρο. Εκεί, το γήπεδο έβραζε, ο γκολκίπερ όμως ήταν βράχος. Ψύχραιμος, απαθής στις ύβρεις, συγκεντρωμένος. Ισως η τελευταία λέξη να αποτελεί και το κλειδί. Γιατί όταν ο Καπίνο παρακολουθεί με σοβαρότητα τα δρώμενα, δύσκολα θα κάνει το λάθος. Το είδαμε και στις Βρυξέλλες όταν ξεχώρισε και νικήθηκε μόνο από μια θαυμαστή περιστροφή του υπέροχου Λουκάκου. Κατά τα λοιπά, εκτινάχθηκε σωστά και ενίοτε θεαματικά, ενέπνευσε εμπιστοσύνη και δικαίωσε όσους παρακολουθούσαν τις προπονήσεις της Εθνικής. Κοντά στον νιόφερτο Ζέκα, με διάθεση να κάνει χιούμορ πάντα με μέτρο, ένας που έδειχνε την πίστη του πως μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς της ομάδας και κυρίως «φώναζε» ότι θέλει να παίξει κι ας είχε μείνει καιρό εκτός δράσης.
ΥΠΟΣΧΕΣΗ. Τώρα ο Καπίνο βρίσκεται στο σημείο που θίξαμε στην αρχή: έχει κάνει επανεκκίνηση της καριέρας του. Θα μπορέσει να μπει για τα καλά στη λίστα με τους ιδιαίτερα αξιόπιστους τερματοφύλακες; Η σεζόν έχει δρόμο και με τα μέχρι σήμερα δεδομένα ο Ολυμπιακός τον υπολογίζει για βασικό και την προσεχή σεζόν. Οσο για την Εθνική, πολλά θα φανούν από την επιλογή του Σκίμπε για το εκτός έδρας ματς με τη Βοσνία. Οπως και να ‘χει, στο χέρι, ή καλύτερα στα γάντια του Καπίνο, κρίνεται μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.
