Το πιο πρόσφατο έργο της ποιήτριας και μεταφράστριας Κατερίνας Αγγελάκη – Ρουκ με τίτλο «Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι» ανεβαίνει για πρώτη φορά, στο θέατρο «Εαρ» Βικτώρια. Πρόκειται για ένα κείμενο αυτοαναφορικό, με την ίδια επί σκηνής να συνομιλεί με τον εαυτό της σε προηγούμενη ηλικία.

«Δεν είναι ένα κανονικό θεατρικό έργο, είναι η πρώτη φορά που έγραψα πεζό» λέει η ποιήτρια που το 1984 της απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 2000 το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ το 2014 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της. «Ήταν μια μέρα παράξενη. Μια μοναξιά με είχε τυλίξει σαν σύννεφο βαρύ. Στράφηκα στην ποίηση, όπως πάντα όταν δυσκολεύομαι στη ζωή. Αλλά κι εκείνη απουσίαζε. Αυτό το καταλαβαίνω, σκέφτηκα, αφού η νιότη είναι η κύρια πηγή της ποίησης κι ακολουθεί η έμπνευση που γεννιέται από το σμίξιμο πόνου και νιότης. Και τότε μου ήρθε η ιδέα ν’ αποκτήσω έναν καινούργιο συνομιλητή: τον εαυτό μου. Και είναι σαν εγώ να μιλάω με τον εαυτό μου, ο οποίος μεταμορφώνεται σε άλλα πράγματα που με ενδιαφέρουν. Όπως εγώ και ο πόνος, εγώ και ο χρόνος, εγώ και η θλίψη και είναι ακριβώς αυτό. Είσαι μόνος σου, δεν έχεις να μιλήσεις με κανέναν, μιλάς με τον εαυτό σου, αλλά ο εαυτός σου έχει και άλλα ενδιαφέροντα και γίνεται αυτή η ανάμιξη. Η Γεωργία Ζώη ερμηνεύει τον άλλο μου εαυτό, και έτσι γίνεται ένας διάλογος, αλλά και ένας μονόλογος πάνω στη σκηνή».

Ο Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ λέει κάποια στιγμή πάνω στη σκηνή: «Η ευτυχία δε χρειάζεται περιγραφή ούτε ερμηνεία. Αν σου τύχει, χρειάζεται μόνο η εξυπνάδα να την αναγνωρίσεις, κι έπειτα αυτή κυλάει σαν νερό στ’αυλάκι και σε ποτίζει. Κα κάποτε, βέβαια, στερεύει».

«Είναι η πρώτη φορά που είμαι στη σκηνή και έχω πάθει μεγάλο σοκ, γιατί είναι περίεργο και ωραίο συναίσθημα» συνεχίζει η ποιήτρια. «Ωστόσο είναι και λίγο κουραστικό, αλλά και ο σκηνοθέτης είναι πολύ καλός και βέβαια επίμονος. Κάναμε πολλές πρόβες και εγώ δεν είχα συνηθίσει σε τέτοιους ρυθμούς. Το έργο έχει ενδιαφέρον, γιατί έχει μια ενότητα αλλά με διαφορετικά θέματα. Βάζω τον εαυτό μου απέναντι στις δύσκολες πληγές της ζωής μου και του λέω να ξαναπαίξει το έργο, που δεν του είχα δώσει ποτέ σημασία, να δω πώς αντιμετωπίζει τον πόνο, τον καθρέφτη με την ανίερη επικαιρότητά του, το άδειο –άδειο ακόμη κι από επιθυμίες–, το χρόνο κ.ά. Έτσι, εγώ κι εγώ συνομιλούμε, καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο, κι αν όχι… θα τα ξαναπούμε».

Ταυτότητα παράστασης

«Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι»

Κείμενο: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

Σκηνοθεσία: Γιάννης Φαλκώνης

Σκηνικά : Γιάννης Βλάχος

Κοστούμια: Δήμητρα Ζέρβα

Σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Φαλκώνης, Κώστας Χλίβας

Μουσική: Γιώργος Ψυχογιός

Πιάνο: Δήμητρα Ζέρβα

Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννος Θεοδούλου

Παίζουν: Γεωργία Ζώη, Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ,

Γιάννος Θεοδούλου, Δήμητρα Ζέρβα.

Θέατρο «Έαρ» Βικτώρια (Μαγνησίας 5 και Αριστοτέλους 132, πλησίον Πλατείας Βικτωρίας, τηλ. 210-8220.020). Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 20.30.

Τελευταία Νέα