Το σύστημα διπλής επαγγελματικής εκπαίδευσης της Γερμανίας είναι το μεγάλο μυστικό πίσω από την πανίσχυρη οικονομία της χώρας, αφού επιτρέπει στις επιχειρήσεις να βρίσκουν τα καλύτερα και πιο εξειδικευμένα μυαλά για τις ανάγκες τους ώστε να παράγουν στη συνέχεια προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, τα οποία εξάγουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Εχει συμβάλει επίσης στη μεγάλη μείωση της ανεργίας καθώς «παντρεύει» τους νέους με τις κατάλληλες θέσεις ανάλογα με τις δεξιότητες, τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά τους, αλλά και τις ανάγκες των εταιρειών.
Το σύστημα αυτό λόγω της μεγάλης επιτυχίας του έχει προκαλέσει κατά καιρούς το ενδιαφέρον πολλών χωρών, περιλαμβανομένων και της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Λετονίας και της Σλοβακίας, που έχουν θελήσει να υιοθετήσουν κάποια παραλλαγή του.
Σε μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου, φρένο για την ανάπτυξη αποτελεί η έλλειψη εξειδικευμένων εργαζομένων σε τεχνικά κυρίως επαγγέλματα, υπενθυμίζει η Ντόιτσε Βέλε. Το success story της Γερμανίας οφείλεται ακριβώς στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το πρόβλημα αυτό. Πρόκειται για το λεγόμενο διπλό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης ή Dual VET, όπως είναι γνωστό διεθνώς.
Οπως εξηγείται σε ειδική μελέτη του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Υποθέσεων και Ενέργειας (BMWi), το σύστημα βασίζεται σε συνδυασμό πρακτικής εκπαίδευσης σε συγκεκριμένες εταιρείες, αλλά και σε μαθήματα στην τάξη που παρέχουν ειδικές επαγγελματικές σχολές και κολέγια. Οι μαθητευόμενοι εργάζονται τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα σε μια εταιρεία η οποία παρέχει την πρακτική τους εκπαίδευση και φοιτούν μία με δύο ημέρες την εβδομάδα σε τάξη επαγγελματικής σχολής όπου αποκτούν επιπρόσθετες, πιο θεωρητικές, γνώσεις για το επάγγελμα που έχουν επιλέξει. Η εκπαίδευση και η επιμόρφωση μπορεί να διαρκέσουν ακόμη και τρία χρόνια και επιτρέπουν το καλύτερο πάντρεμα δεξιοτήτων και αναγκών των εταιρειών. Οι καλύτεροι μαθητευόμενοι προσλαμβάνονται συχνά πριν καν λήξει η περίοδος πρακτικής εκπαίδευσης. Από τα προγράμματα αυτά δεν αποφοιτούν όλοι όσοι μπαίνουν, αλλά εκείνοι που πιάνουν κάποια συγκεκριμένα στάνταρ –συνήθως το 50% ή το 60%.
Η πρακτική άσκηση διέπεται από πολύ αυστηρούς ομοσπονδιακούς κανονισμούς που είναι ενιαίοι σε όλη τη χώρα. Επίσης τα εκπαιδευτικά προγράμματα καταρτίζονται όχι μόνο με τη συμμετοχή του κράτους, αλλά και με τη συμμετοχή των ίδιων των ειδικευομένων και των εταιρειών.
