Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα: Σε 65 CD βρίσκονται τα αρχεία που θα επιτρέψουν συγκρίσεις δηλωθέντων εισοδημάτων – καταθέσεων των φορολογουμένων. Αλήθεια, χρησιμοποιεί ακόμα αυτό το αποθηκευτικό μέσο το υπουργείο Οικονομικών; Θα βγάζουν και θα μπάζουν δεκάδες CD στους υπολογιστές της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων για να κάνουν τη δουλειά τους;
όλοι μας –αν είναι πιο καθυστερημένοι από εμάς στα ψηφιακά μέσα, οι διασταυρώσεις δεν θα γίνουν ποτέ.
Τι να ανακοίνωνε όμως ο κ. Τσακαλώτος –«έχω 65 Gb στοιχείων»; Τα Gb δεν φαίνονται, δεν είναι απτά, δεν εντυπωσιάζουν. Αλλωστε τόση χωρητικότητα έχουν πλέον και τα κινητά τηλέφωνα. «Σιγά τα μάραθα, και εγώ έχω 64 στο κινητό μου» θα σκεφτόταν ο καθένας και ο υπουργός Οικονομικών θα γινόταν ένας από εμάς, ενώ το θέμα είναι να καταλάβουμε πόσο ανώτερος είναι: διαχειρίζεται 65 CD!
Σε ένα CD ήταν η λίστα Λαγκάρντ και έγινε τόσος θόρυβος, τόση εντύπωση έκανε –να μην τους εντυπωσιάσουμε πολλαπλασίως τους αφελείς ψηφοφόρους; Μας εντυπωσίασαν με τις κραυγές για μερικά από τα ονόματα που υπήρχαν εκεί –πολιτικών αντιπάλων, φυσικά. Ποτέ δεν μάθαμε τι εισέπραξε το ελληνικό Δημόσιο από την περίφημη λίστα, να συγκρίνουμε με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που απέδωσαν στις φορολογικές Αρχές της Ισπανίας και της Γαλλίας.
Το Δημόσιο μπορεί να μην ωφελήθηκε από τη λίστα Λαγκάρντ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ εισέπραξε ψήφους και έφθασε την εξουσία –δεν είμαστε τσιφούτηδες κουτόφραγκοι εδώ. Μας ενδιαφέρουν τα ωραία, τα μεγάλα, τα σπουδαία, αυτά που κινούν την Ιστορία: κινήματα, επαναστάσεις, αντιστάσεις, τιμημένα πιστόλια. Σε νερόβραστους καιρούς, και οι ψήφοι.
«Αν ένα CD αποκάλυψε τόσα σκάνδαλα, σκεφθείτε τι θα γίνει με τα 65!», αυτός είναι ο επικοινωνιακός υπαινιγμός του υπουργείου. Και οι δυστυχείς κομματικοί ελπίζουν: «Ενα καλό όνομα να υπάρχει σε κάθε CD, ποιος θα θυμάται τρίτο Μνημόνιο, αξιολογήσεις, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ; Ώς και 65 Εξεταστικές μπορούμε να στήσουμε».
Δεν τον χωρά.