Το Survivor που σαρώνει σε τηλεθέαση, κυρίως στους νέους κάτω των 25, μαθητές γυμνασίου και λυκείου, τρομοκράτησε τον ανεξάρτητο βουλευτή και πρόεδρο του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκο Νικολόπουλο. Με μια μακροσκελή ερώτηση-ανακοίνωση προς τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Νίκο Παππά, εξέφρασε τους φόβους του: για τις επιπτώσεις στα παιδιά και για τα σκοτεινά μυστικά που κρύβονται στο παιχνίδι το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει και τούρκο παραγωγό.
Η επιτυχία του Survivor, όπως καταγράφεται μέσα από τις θεαματικότητες, είναι ένα φαινόμενο της εποχής μας, για το οποίο υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εξηγήσεις. Κουβέντα να γίνεται. Αλλά όπως καθετί εποχικό, θα περάσει, θα φτάσει στο τέλος και στον νικητή του. Μαζί θα ξεχαστούν και ο μακρινός τόπος και οι διάσημοι ή άσημοι παίκτες του.
Από τον προβληματισμό για τη γοητεία που ασκεί στους νέους μέχρι την ερώτηση στη Βουλή, με την οποία ο κ. Νικολόπουλος απαιτεί, μεταξύ άλλων, και την «απαγόρευση» της προβολής του πριν από τις έντεκα το βράδυ, η απόσταση είναι πού μεγάλη. Το γεγονός ότι με τις απόψεις αυτές ταυτίζεται και η Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, μάλλον πρέπει να μας προβληματίζει –για τους δασκάλους.
Οι απαγορεύσεις δεν ταιριάζουν στις δημοκρατίες. Οι δημοκρατίες βασίζονται στην ελευθερία της βούλησης και της επιλογής. Το πατερναλιστικό μοντέλο υποκρύπτει, πάντα, έναν φασισμό. Το πρόσχημα της προστασίας είναι επικίνδυνο. Και ποιος είναι εκείνος που θα μας προστατεύσει; Ενας βουλευτής; Μια ΕΛΜΕ;
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: το Survivor δεν είναι υποχρεωτικό για κανέναν. Οποιος πιστεύει ότι πρέπει να προστατευθεί ή να προστατέψει τα παιδιά του, ας βρει τον τρόπο να το κάνει. Το ζήτημα είναι προσωπικό, οικογενειακό.
Γιατί άλλο πράγμα το τηλεοπτικό Survivor και άλλο η πολιτική επιβίωση. Είναι άλλωστε γνωστό ότι όταν ένα προϊόν «πουλάει», μαζί του «πουλάει» κι ο καθένας που το σχολιάζει ή το χλευάζει, το κατακρίνει ή το βρίζει. Κανόνας της αγοράς.
