Φράση παροιμιώδης, που χρησιμοποιείται για να προκληθεί κάποιος ώστε να αποδείξει αυτό για το οποίο καυχιέται.
Δεσπόζουν οι… γηπεδογραφίες τούτο τον καιρό. Η ΑΕΚ, λέει, θέλει να χτίσει την «Αγια-Σοφιά» και ο δήμαρχος δεν την αφήνει. Ο Παναθηναϊκός πότε «ρίχνει θεμέλια» στον Ελαιώνα, πότε στον Βοτανικό, πότε στο Γουδή. Στο μεταξύ η Λεωφόρος γερνάει και καταρρέει και το ΟΑΚΑ περιμένει προτάσεις για ενοικίαση. Κι όλοι αυτοί, οι επίδοξοι ευεργέτες, που προσβλέπουν η θεμέλια πλάκα να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη τους «εις τους αιώνας», ξεχνούν το Γεώργιος Καραϊσκάκης. Πάνω στο ίδιο γήπεδο χτίστηκε ένα νέο, σύγχρονο, σε χρόνο που δεν θύμιζε ρυθμούς Ελλάδας. Ο Κόκκαλης βρήκε την «άκρη» και έφτιαξε ό,τι ήθελε. Οι Πράσινοι και οι Κίτρινοι μένουν στα χαρακώματα, αποφεύγοντας (δήθεν) βομβαρδισμούς, κερδίζοντας χρόνο και χρήμα. Με παροιμία αρχίσαμε, με παροιμία θα τελειώσουμε: όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει. Λέμε τώρα…
