Αναζήτηση
Η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου είναι ο Θεός! Μετά τη δημιουργία του Θεού, ο άνθρωπος κάθησε να ξαποστάσει και διαπίστωσε με ανησυχία πως δεν είχε κάτι να σκοτώνει την ώρα του, δεν είχε κάτι να του ανεβάζει την αδρεναλίνη, δεν είχε κάτι να τον κάνει κι αυτόν να νιώθει Θεός· και τότε επινόησε τον αθλητισμό!
Η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου, μετά τον Θεό, είναι ο αθλητισμός και βασιλιάς του αθλητισμού είναι το ποδόσφαιρο. Αυτά για να αρχίσει η ιστορία!
Από την εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν αυτοκίνητα για να σκοτώνονται και ρήμαζε ο ένας τον άλλον σε ατέλειωτους πολέμους, από την εποχή που το «Survivor» ήταν καθημερινός τρόπος ζωής και όχι για να χαζεύει ολόκληρη η οικογένεια και να ψηφίζει Ντάνο ή Σπαλιάρα αντί για εξουσία που θα του διασφάλιζε τη ζωή του, ο αθλητισμός κατείχε ξεχωριστό κομμάτι στην κοινωνία, και οι αθλητές επίσης.
Τη δύναμη του αθλητισμού κατάλαβαν γρήγορα οι κρατούντες και τον χρησιμοποίησαν για την προβολή τους αλλά και την ανάρρησή τους σε θέσεις υψηλές.
Ο Νέρων στέφθηκε ολυμπιονίκης και απόλαυσε τις επευφημίες του πλήθους. Ο αρμένιος βασιλιάςΒαρασδάτης καμάρωνε για την επιτυχία του στην Ολυμπία. Στα βυζαντινά χρόνια ένα αθλητικό γεγονός, η Στάση του Νίκα, σημάδεψε την περίοδο εξουσίας του Ιουστινιανού. Στον Ιππόδρομο (κάτι σαν το σημερινό ΟΑΚΑ, ας πούμε) ανέβαιναν και γκρεμίζονταν αυτοκράτορες.
Και για να φθάσουμε στις μέρες μας. Η δύναμη, η επιρροή και η δημοφιλία του ηγέτη μεγαλώνει διά του μεγεθυντικού φακού του αθλητισμού.
Βάζει ο Ντούτσε τα αθλητικά του. Ο Μπενίτο Μουσολίνι εκμεταλλεύτηκε το Μουντιάλ του 1934 που διοργανώθηκε στην Ιταλία για να ανεβάσει το γόητρό του. Εχει γραφτεί πως «ο Ντούτσε ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον αθλητισμό ως αναπόσπαστο κομμάτι της κυβέρνησης».Ο ιταλός ηγέτης είχε καταλάβει από νωρίς την ενέργεια που κρύβει το ωστικό κύμα μιας αθλητικής έκρηξης, και το ποδόσφαιρο ήταν για τον Μουσολίνι η «πυρηνική βόμβα» που εξολόθρευσε τις συνειδήσεις των εχθρών του.
Λέγεται ότι πριν από τον τελικό με την Τσεχοσλοβακία ο Μουσολίνι μίλησε στους παίκτες της Εθνικής Ιταλίας. Εκεί, φέρεται να είπε: «Αν οι Τσέχοι παίξουν δίκαια, θα παίξουμε δίκαια. Αλλά αν θέλουν να παίξουν βρώμικα, τότε οι Ιταλοί θα πρέπει να παίξουν πιο βρώμικα»!
Η Ιταλία στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου και όσοι αμφισβητούν την αξία της ομάδας του Βιτόριο Πότσο, ας αναψηλαφήσουν την Ιστορία.
Ο Αδόλφος… ολυμπιονίκης. Δύο χρόνια μετά ο έτερος ισχυρός του Αξονα, ο Αδόλφος Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε ένα επίσης σπουδαίο (σπουδαιότερο από το Μουντιάλ, σύμφωνα με την άποψη του πολύπειρου Γιάννη Διακογιάννη) αθλητικό γεγονός για να προβάλει τα ιδεώδη του ναζιστικού καθεστώτος και να ανεβάσει τη φήμη του: τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου.
Ο προπαγανδιστικός φακός της Λένι Ρίφενσταλ απαθανάτισε με τρόπο μοναδικό έως σήμερα τη διοργάνωση στο επικό Olympia της. Μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων ο δικτάτορας της Γερμανίας προσπάθησε να εξωραΐσει το καθεστώς του και να προβάλει τις εμμονές του για την αρία φυλή. Οι Ναζί προέβαλαν την εικόνα μιας νέας, ισχυρής και ενωμένης Γερμανίας.
Ο Χίτλερ κήρυξε την έναρξη των Αγώνων και ένας δρομέας μπήκε στο στάδιο κρατώντας δάδα με το ολυμπιακό φως, που με λαμπαδηδρομία είχε μεταφερθεί από την Ολυμπία για πρώτη φορά! Ο Χίτλερ είχε καταφέρει να είναι ο πρωταγωνιστής στους Ολυμπιακούς Αγώνες και δυστυχώς για την Ιστορία θα συνέχιζε και έξω από το ολυμπιακό στάδιο να πρωταγωνιστεί για τα επόμενα σχεδόν δέκα χρόνια.
Ο «σκόρερ» Χόρχε Βιντέλα. Το Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978 έμεινε στην Ιστορία για τρία πράγματα: τα χαρτάκια που έριχναν οι οπαδοί και τα οποία σαν χιόνι απαλό έστρωναν τα γήπεδα, το δοκάρι του Ρένσερμπρινγκ στον τελικό που στέρησε από την Ολλανδία το να υψώσει το τρόπαιο και το μουστάκι του στρατηγού Βιντέλα.
Ο δικτάτορας Χόρχε Βιντέλα «έκρυψε» πίσω από τη λάμψη του «Χρυσού Κορμού» εκτελέσεις αντιφρονούντων, εξαφανίσεις πολιτών, συλλήψεις, βασανιστήρια, δολοφονίες, τρομοκρατία. Το στάδιο Monumental πριν από τη σπουδαία βραδιά του τελικού είχε ζήσει εικόνες τραγικές με συλληφθέντες να συνωστίζονται σαν τα πρόβατα που οδηγούνταν στη σφαγή. Ο στρατηγός της Αργεντινής με τις πλάτες της FIFA και των ΗΠΑ έκλεισε τα μάτια του λαού απονέμοντάς του το πρώτο τρόπαιο Μουντιάλ στην Ιστορία της χώρας που γέννησε τον Μαραντόνα. Το ποδόσφαιρο έριξε το λαμπερό πέπλο του και σκέπασε αίμα και πόνο. Τουλάχιστον το καλοκαίρι του ’78. Το αν βοήθησαν η διαιτησία και η τρομοκρατία για να μην υψώσει το τρόπαιο η Ολλανδία, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Επίσης μια άλλη ιστορία είναι γιατί ο Κρόιφ είχε μείνει να μυρίζει τις τουλίπες στον κήπο του…
Εν Ελλάδι. Δεν θα μπορούσαν και οι έλληνες ηγέτες να μην παραδειγματιστούν από τους ανά τον κόσμο συναδέλφους τους και να μην αξιοποιήσουν τη δύναμη του αθλητισμού. Οι συνταγματάρχες του απριλιανού πραξικοπήματος έδιναν το «παρών» σε μεγάλες και μικρές αθλητικές εκδηλώσεις αποσπώντας χειροκροτήματα. Το πράσινο έπος του Γουέμπλεϊ αλλά και η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης στο μπάσκετ από την ΑΕΚ πρόσφεραν στη χούντα τις ιδανικές συνθήκες για την προβολή της. Και αργότερα, στα χρόνια της μεταπολίτευσης οι επιτυχίες μιας ομάδας ή ενός μεμονωμένου αθλητή φώτιζαν τα σκοτεινά πρόσωπα των πολιτικών μας, έχοντες ή όχι γνώση ποδοσφαίρου ή μπάσκετ έσπευδαν να φωτογραφιστούν πλάι στους πρωταγωνιστές για να ανεβάσουν τη δημοτικότητά τους.
Πάει και τέλειωσε: η δύναμη του αθλητισμού μόνο με εκείνη της θρησκείας μπορεί να αναμετρηθεί. Κι αν σκεφτεί κάποιος ότι «θρησκεία» είναι για πολλούς ο Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα, η Μπόκα Τζούνιορς, τότε ο αθλητισμός έχει κάνει το θαύμα του! Βοήθειά μας!
