Το φθινόπωρο του 2014 άρχισαν να αχνοφαίνονται οι πρώτες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου προκειμένου να καταπολεμηθεί το κατεστημένο του ποδοσφαίρου, εκείνο που παλαιότερα αναφερόταν ως «παράγκα». Μέχρι τότε ο πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Γιάννης Αλαφούζος έκανε έναν μοναχικό – σχεδόν μάταιο – αγώνα κατά της διαφθοράς. Η πολεμική του Αλαφούζου εναντίον αυτού που ο ίδιος πρωτοαποκάλεσε «εγκληματική οργάνωση», ώθησε τον επικεφαλής της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ Δημήτρη Μελισσανίδη να έρθει πιο κοντά με τον ιδιοκτήτη του Σκάι, ο οποίος μέχρι τότε αναζητούσε, αλλά δεν έβρισκε, πρόθυμους συμμάχους πέραν του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη. Μελισσανίδης και Αλαφούζος κάθησαν στο ίδιο τραπέζι διαπιστώνοντας ότι τους ενώνει ο «κοινός εχθρός», ενώ έπειτα από συναντήσεις και με τον Σαββίδη δημιουργήθηκε η λεγόμενη Συμμαχία των τριών που έθεσε ως πρωταρχικό στόχο την ανατροπή ενός 20ετούς status quo, το οποίο με επίκεντρο την ΕΠΟ ευνοούσε κυρίως τον Ολυμπιακό. Επειτα από δύο χρόνια, η νέα εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται προ των πυλών, καθώς πρόεδρος της Ομοσπονδίας, αργά ή γρήγορα, θα αναδειχθεί ο εκλεκτός της Συμμαχίας Βαγγέλης Γραμμένος. Ηδη η έλευση της FIFA στην ΕΠΟ με την τοποθέτηση της Επιτροπής Εξομάλυνσης ήταν μια πρώτη πολύ σημαντική νίκη των Συμμάχων, που όμως δεν έχουν πλέον αρραγές μέτωπο. Τα φαλτσοσφυρίγματα που ευνοούν ή αδικούν αλλήλους, όπως επίσης η διαφορετική στρατηγική που επέλεξαν (ακόμη και σε επίπεδο προσώπων) προκειμένου να… κατακτήσουν τις ανά την Ελλάδα ποδοσφαιρικές ενώσεις, ψύχρανε τις σχέσεις των τριών.