Οσο κι αν επιμένει στην «παράσταση για έναν άνθρωπο» ξηλώνοντας για παράδειγμα την υπηρεσία επιστήμης και τεχνολογίας και διορίζοντας κάποιον που δεν φαίνεται να έχει πολλή σχέση ούτε με την επιστήμη ούτε με την τεχνολογία, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακαλύπτει μέρα με την ημέρα ότι είναι διαφορετικό να διοικείς μια επιχείρηση και διαφορετικό να διοικείς ένα κράτος. Ως ιδιοκτήτης της και διευθύνων σύμβουλος, ο Τραμπ είχε τον απόλυτο έλεγχο της επιχείρησής του. Στις δημοκρατίες, όμως, ο πρόεδρος δεν μπορεί να ελέγξει ένα κράτος ακόμη κι αν είναι ο αρχηγός του.

Μπορεί ωστόσο να μάθει τώρα την τέχνη του πολιτικού συμβιβασμού; Να πάψει να συγχέει τα προσωπικά του συμφέροντα με εκείνα της χώρας του; Ο «Εκόνομιστ» σημειώνει ότι αρκεί να ακολουθήσει κανείς το ρεύμα των tweets του για να αντιληφθεί το μέγεθος της παράνοιάς του και της ματαιοδοξίας του: ο Τύπος λέει ψέματα γι’ αυτόν, στις εκλογές τού έκλεψαν εκατομμύρια ψήφους, οι μυστικές υπηρεσίες τον υπονομεύουν, ο προκάτοχός του είχε παγιδεύσει τα τηλέφωνά του.

Φυσικά τίποτε από αυτά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο μήνας του μέλιτος έχει τελειώσει οριστικά –και όχι μόνο με την κοινή γνώμη. Γιατί μπορεί να ακούγεται παράδοξο για μια κυβέρνηση δισεκατομμυριούχων, αλλά ακόμη και η «Γουόλ Στριτ» έχει αρχίσει να γίνεται επιφυλακτική απέναντι στον αμερικανό πρόεδρο. Ποιος θα του μείνει στο τέλος; Μπορεί ούτε εκείνος ο Μάικλ Κράτσιος.