Για τη Σάρα Βάγκενκνεχτ υπεύθυνος είναι ένας: ο Μάρτιν Σουλτς. Αυτός φταίει που στο Σάαρ την περασμένη Κυριακή δεν πέτυχε το πείραμα της αριστερής αλλαγής. Το SPD δεν πάλεψε με συνέπεια για τον στόχο αυτό, έλεγε το βράδυ της Κυριακής στην εκπομπή της Ανε Βιλ στο ARD.

Λίγο έλειψε. Αν οι Πράσινοι έπαιρναν μισή μονάδα παραπάνω και έμπαιναν στην τοπική Βουλή, θα υπήρχε –θεωρητικά τουλάχιστον –η δυνατότητα μιας συγκυβέρνησης των τριών κομμάτων SPD – Die Linke – Πράσινοι. Και το Σάαρ θα γινόταν ο δοκιμαστικός σωλήνας για να μεταφερθεί το μοντέλο και στο Βερολίνο μετά τις εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Η απογοήτευση για το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο πολιτική, την άγγιζε και προσωπικά. Η Βάγκενκνεχτ συμμετείχε δραστήρια στον προεκλογικό αγώνα στο Σάαρ ενισχύοντας τον σύζυγό της Οσκαρ Λαφοντέν. Ο 73χρονος Λαφοντέν, πρώην πρόεδρος του SPD, ήταν επί 13 χρόνια πρωθυπουργός στο Σάαρ προτού εγκαταλείψει τους Σοσιαλδημοκράτες του Σρέντερ για να ιδρύσει το Die Linke μαζί με τον Γκρέγκορ Γκίζι και τους μετακομμουνιστές της Ανατολικής Γερμανίας.

Το Σααρμπρίκεν όπου επέστρεψε ο Λαφοντέν είναι στα σύνορα με τη Γαλλία, αλλά η Σάρα Βάγκενκνεχτ είναι συνηθισμένη στις μετακινήσεις. Σπούδασε στο Γκρόνινγκεν της Ολλανδίας, κατέβηκε υποψήφια βουλευτής στο Ντόρτμουντ, έζησε στις Βρυξέλλες ως ευρωβουλευτής από το 2004-2009. Καθόλου αυτονόητο για την Ανατολικογερμανίδα Σάρα που γεννήθηκε το 1969 στην Ιένα. Εκεί έμεινε στην αρχή με τη γιαγιά της που στη γέννα της ήταν μόλις 39 χρονών. Στον ιρανό πατέρα της οφείλει το όνομα και τα έντονα χαρακτηριστικά της. Επαφή δεν έχει καμία, αρνείται μέχρι σήμερα να πει οτιδήποτε άλλο για αυτόν. Εκανε την πρώτη της επανάσταση σε ηλικία τεσσάρων ετών: δεν πήγε στο νηπιαγωγείο. «Εκεί είχε μόνο παιχνίδια και βαριόμουν» λέει, ενώ εκείνη μπορούσε ήδη να διαβάζει. Στη μητέρα της στο Βερολίνο πήγε όταν άρχισε το σχολείο. Από το γυμνάσιο θεωρούσε τον εαυτό της μαρξίστρια, ήθελε να σπουδάσει φιλοσοφία, αλλά κατέληξε σε σπουδές Οικονομίας. Το τελευταίο της βιβλίο έχει τον τίτλο: «Πλούτος χωρίς απληστία, Πώς θα σωθούμε από τον καπιταλισμό».

Αργησε πολύ να χωνέψει την πτώση του Τείχους. Το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1989 όταν έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου, η Σάρα ήταν στο σπίτι της και διάβαζε Καντ «Κριτική του καθαρού λόγου» λέει σε συνέντευξή της το 2010 στην «Τάγκες Τσάιτουνγκ». «Εξω γραφόταν ιστορία κι εσείς διαβάζατε Καντ;» ρωτούν οι δημοσιογράφοι. «Εντάξει, η κυρία Μέρκελ ήταν στη σάουνα, απ’ όσο έχω ακούσει» απαντά η Βάγκενκνεχτ. Ηταν τέτοια η άρνησή της που στο Δυτικό Βερολίνο πήγε κάποια στιγμή το 1990, μόνο για να βρει σε βιβλιοθήκη ένα βιβλίο. Την ενδιέφεραν, λέει, περισσότερο πόλεις όπως η Ρώμη, το Παρίσι, η Αθήνα. Ηθελε τη μεταρρύθμιση της Ανατολικής Γερμανίας, αλλά δεν μπορούσε να αποδεχθεί την κατάρρευσή της. Ηταν η μαχητικότερη εκφραστής αυτής της τάσης, επικεφαλής της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας στο Die Linke μέχρι το 2010 οπότε εξελέγη αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του. Από τον Οκτώβριο του 2015 η «κόκκινη Σάρα» είναι συμπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Die Linke μαζί με τον «μετριοπαθή» Ντίτμαρ Μπαρτς. Και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαδέχεται στο βήμα του Μπούντεσταγκ την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ.

Στόχος της είναι να εκθρονίσει τη Μέρκελ από την καγκελαρία. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια κεντροαριστερή πλειοψηφία, Σοσιαλδημοκρατών – Die Linke – Πρασίνων. Αλλά αυτό που θέλει η Σάρα φοβίζει τους γερμανούς ψηφοφόρους. Ο Μάρτιν Σουλτς έχει μεν ρεύμα, αλλά όπως διαπιστώνει η Τίνα Χίλντεμπραντ στην «Τσάιτ», η κατάσταση αντιστράφηκε τη στιγμή που ο πολλά υποσχόμενος υποψήφιος καγκελάριος του SPD άφησε ανοιχτή την προοπτική συμμαχίας «κόκκινων – κόκκινων» με το Die Linke. Στο παραβάν οι εκλογείς σκέφτηκαν: «μια φορά “κόκκινοι” είναι μια χαρά, αλλά δύο φορές “κόκκινοι” δεν είναι και τόσο καλά».

Η «κόκκινη Σάρα» λοιπόν δεν είναι κυβερνητική προοπτική για τον Σουλτς, είναι βαρίδι. Τρομάζει τους ψηφοφόρους του Κέντρου, που θα ήθελαν να τον ψηφίσουν επειδή «κουράστηκαν» από τη Μέρκελ. Η πόλωση πλησιάζοντας τις εκλογές θα ενταθεί. Και η Βάγκενκνεχτ δεν θέλει να αφήσει τον Σουλτς να αλωνίζει στα χωράφια της κοινωνικής δικαιοσύνης και στην κριτική στις μεταρρυθμίσεις του Σρέντερ. Με κάθε ευκαιρία τον κατηγορεί ως πολυλογά και υποσχεσιολόγο. «Ελπίζω ότι το SPD θα αντλήσει από το αποτέλεσμα το μόνο λογικό δίδαγμα και θα ταχθεί στο μέλλον με συνέπεια υπέρ μιας πραγματικής πολιτικής αλλαγής» ήταν το σχόλιό της μετά τις εκλογές στο Σάαρ.

Αλλωστε οι θέσεις της Βάγκενκνεχτ και του κόμματός της για την ΕΕ και την έξοδο της Γερμανίας από το ΝΑΤΟ είναι ασύμβατες με την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας στο Βερολίνο. Σε αυτά θα προστεθεί και η Ελλάδα, που για τη Βάγκενκνεχτ δεν έχει προοπτική μέσα σε ένα σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ. «Υπάρχουν επιχειρήματα ότι η οικονομική ανάκαμψη θα είναι αρκετά ευκολότερη χωρίς αυτό τον κορσέ» έλεγε η Βάγκενκνεχτ στη «Ράινισε Ποστ» λίγο πριν από τη συνάντηση Μέρκελ – Λαγκάρντ τον Φεβρουάριο. Επιχειρήματα που θα ζήλευε και ο Χανς Βέρνερ Ζιν.

Τελευταία Νέα